உறவெனும்..

எனக்கு முன்னால் ஷைன் பைக்கில், சட்டி ஹெல்மெட்டை மாட்டிக் கொண்டு போனவர், திடீரென வண்டியை ப்ரேக் அடித்து, விரைத்து, விதிர்த்துப் போய் வண்டியோடு சாய்ந்ததை பார்த்ததும் தூக்கி வாரிப் போட்டது. கீழே விழும் போது ஹெல்மெட் தலையிலிருந்து விலகி ரோட்டில் ஓடியதால் அவரது தலை தரையில் மோதிய சத்தம், அத்தனை ட்ராபிக்கிலும் துல்லியமாய் எனக்கு கேட்டது. பதறியடித்து என் பைக்கை நிறுத்திவிட்டு, அவரை தூக்க ஓடினேன். பைக்கின் ப்ரேக்கை அழுந்த பிடித்திருந்ததில் அவரது வலி தெரிந்தது.

நடு வயது ஆளாயிருந்தார். மீசையில் டை ஆங்காங்கே வெளிறியிருந்தது. “காதுல ரத்தம் வருதுங்க” என்று ஒருவர் சொன்னதும், பதறிப் போய் ரத்தம் வந்த இடத்தை சோதித்தேன். இடது காதில் மேல் உள்ள தலை பாகத்தில் அடிப்பட்டிருந்தது. அதிலிருந்து காதோரத்தில் ரத்தம் வடிந்திருந்தது.  சட்டையின் தோள் பட்டை சைடில் ரத்தக்கரை ஆகியிருந்தது.

சடுதியில் மக்கள் கூடிவிட, வண்டியோடு அவர் வீழ்ந்திருந்ததால், வண்டியையும் அவரையும் கிட்டத்தட்ட பிரித்து எடுக்க வேண்டியதாகிவிட்டது. எழுப்ப, எழுப்ப துவண்டு கொண்டேயிருந்தார். “தண்ணி..தண்ணி” என ரெண்டு மூன்று குரல்கள் கேட்டதே தவிர யாரும் கொண்டு வந்த பாடில்லை. எதிரே இருந்த செல்போன் கடைக்காரர் தன் தண்ணீர் பாட்டிலை எடுத்து ஓடிவந்தார். அதற்குள் அடிபட்டவரை அலேக்காக தூக்கி அருகே மூடியிருந்த கடைக்குள் உட்கார வைக்க பிரயத்தனப்படும் போது மீண்டும் துவண்டு விழ ஆரம்பித்தார். மூச்சு சீராக இல்லாமல் திணறினார். அவரைச் சுற்றி ஏகப்பட்ட ஆட்கள் குழுமி விட, விடுமுறை தினமாகையால் சுற்றிலும் டாஸ்மாக் வாசம்.

அதற்குள் யாரோ ஒருவர் வண்டியை எடுத்து ஓரம் வைத்து, ஹெல்மெட்டையும் எடுத்து அதோடு கட்டி, வண்டியை பூட்டிவிட்டு சாவியை கொடுத்தார்கள். இன்னொரு மனிதர் “108க்கு போன் பண்ணுங்கப்பா” என்றார். இன்னொருவர் போன் செய்தார்.

அவருடய நாடியை பிடித்துப் பார்த்தேன் சீராகவே இருந்தது. “என்னப்பா 108 போன் பண்ணியாச்சா?” என்றேன். “யாரோ ஒருத்தர் பண்ணிட்டு அவரு கிளம்பிட்டாரு” என்றார் இன்னொருவர். அவரின் சட்டை பையிலிருந்து போன் தேடி அது ஸ்மார்ட் போனாய் இல்லாமல் சாதா போனாய் இருக்க, நம்பர் லாக் ஏதும் இல்லாது இருந்ததால் நம்பர் தேடி அவரது கடைசி டயல் நம்பரை தொடர்பு கொண்டு நடந்ததை சொன்னார்கள். எதிர்முனையில் ஒரு அரை மணி நேரத்தில் வருவதாய் சொன்னார்கள். அவர்கள் குரலில் எந்தவிதமான பதைபதைப்பும் இல்லை என்றார்கள்.

சில நிமிடங்களில், ஆம்புலன்ஸ் பெரிய அலறலோடு வந்தது. அதிலிருந்து ஒர் பெண் உதவியாளர் இறங்கி வந்து, அடிபட்டவரை நெருங்கி, அவருக்கு அடிபட்ட இடத்தை பார்வையிட்டபடியே “அண்ணே.. சரக்கு. பெருசா அடி ஏதுமில்லை. பர்ஸ்ட் எயிட் போதும்” என்றபடி அடிப்பட்ட இடத்தை சுத்தம் செய்துவிட்டு, “வீட்டுக்கு யாராச்சும் சொல்லி அழைச்சிட்டு போயிருங்க” என்று கிளம்பிவிட்டார்கள்.

“சரக்கு அடிச்சிருக்காரா?” என்று ஆச்சர்யத்தோடு கூட்டத்தில் ஒருவர் கேட்க, 

“உங்களுக்கு ஏதாச்சும் உடம்பு சரியில்லையா? வந்து பார்த்த உடனே எனக்கு வாசம் வருது” என்று சிரித்தார் அந்தப் பெண்.

”நிக்குற பாதி பேர் சரக்கா இருக்குறதுல யார் குடிச்சிருக்காங்கனு தெரியலை போல “ என்று சொல்லியபடி தன் வேலையை பார்க்க ஆரம்பித்தார். பல்ஸ் செக் செய்து “எல்லாம் ஓக்கே” என்று ஆம்புலன்ஸைப் பார்த்து சொன்னார்.

அதுவரை பச்சாதப்த்தோடு கூட்டமாய் வேடிக்கைப் பார்த்தவர்கள் சட்டென எல்லாம் முடிந்துவிட்டதாய் கிளம்பி விட, நானும் இன்னொருவர் மட்டுமே அங்கே இருந்தோம்.  அதற்குள் அடிபட்டவர் கொஞ்சம் எழுந்து குழறலாய் “பொண்டாட்டி கிட்ட சொல்லிட்டீங்களா?” என்றார். “எல்லாம் சொல்லியாச்சு. வீட்டுலேர்ந்து ஆள் வந்திட்டிருக்காங்க” என்றேன்.

ஒர் ஆட்டோவில் கும்பலாய் ரெண்டு பேர் வந்து இவரின் நிலையைப் பார்த்ததும் “எத்தன வாட்டின்னே.. இந்த கருமாந்திரத்தை குடிச்சிட்டு இப்படி ஆவே. டி அடிக்‌ஷன் ட்ரீட்மெண்ட் போய்ட்டிருக்கு. தங்கமா ரெண்டு புள்ளைங்க. காலேஜு படிக்குது. இவன் இப்படி வீழ்ந்து கிடக்குறான். வயிரெல்லாம் எரியுது” என்று திட்ட ஆரம்பித்தார். அவரின் தம்பியாம்.

“டேய் அவனை திட்டாதடா.. பாவம் என்ன புரியவா போவுது?” என்று தம்பியிடமிருந்து விலக்கி, தன்னோடு அடிபட்டவரை தாங்கி வாங்கி கொண்டு, “ த்தா.. பாடு.. பாடு.. என்னாத்துக்குடா.. இப்படி பண்ணுறே? குடிக்காம இருந்துதான் பாரேண்டா ஒரு ரெண்டு நாளைக்கு. உனிக்கு எத்தனை பேர் இருக்கோம்னு தெரியும்” என்று கண்கலங்கி அழுதபடி தன் ஆட்டோவின் பின்பக்க சீட்டில் படுக்க வைத்துவிட்டு, “சுரேஷு நீ அவன் வண்டிய எட்தாந்திரு” என்று தம்பியிடம் சொல்லிவிட்டு வண்டியை மிக மெதுவாய் அதிர்வில்லாமல்  கிளப்பினார்.

”அவரு யாரு?” என்று சுரேஷுவிடம் கேட்டேன்

“ப்ரெண்டு சார். சின்ன வயசிலேந்து. அவரை எங்கேயும் எப்பவும் விட்டுக் கொடுக்கவே மாட்டாரு. இவரை ட்ரீட்மெண்டுக்கு அழைச்சுட்டு போறதிலேர்ந்து எல்லாமே அவருதான் செய்வாரு. என்னை திட்டாதேனுட்டு வழிபூரா அவரை திட்டிட்டேத்தான் போவாரு. ரொம்ப நன்றிங்க” என்று சொல்லிவிட்டு வண்டியை கிளப்பிக் கொண்டு போனார். நாங்கள் இரண்டு பேர் மட்டும் கொஞ்சம் நேரம் அவர்கள் போவதையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தோம். “ அத்தனைக் கூட்டமும் சரக்குல அடிபட்டிருக்கானு தெரிஞ்ச உடனே கலைஞ்சிருச்சில்ல?.” என்றேன் என்னுடன் கடைசி வரை இருந்த நண்பரிடம்.

நடிகையர் திலகம் வெற்றியா?

நடிகையர் திலகம் வெற்றியா?

நடிகை சாவித்திரியின் வாழ்கையை பற்றிய படம் என்று ஆரம்பிக்கப்பட்ட போதே பரபரப்பு ஏற்படுத்திய படம். கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் அதன் காஸ்டிங் பற்றி தெரிய வர, கீர்த்தி சுரேஷ் தான் சாவித்திரி வேடத்தில் நடிக்கிறார் என்றதும் சோஷியல் மீடியாக்களில் ட்ரோல் செய்தவர்கள் ஏராளம். ஏனென்றால் கீர்த்தி சுரேஷ் அவரது நான்கைந்து எக்ஸ்பிரஷன்களை வைத்து கலாய்க்கப்படுகிறவர். அப்படிப்பட்டவர் எப்படி சாவித்திரியாக நடிக்க முடியும்? தப்பான காஸ்டிங் என்றார்கள். சாவித்திரியின் வாழ்க்கை என்று வரும் போது அவரது வாழ்க்கை பயணத்தில் ஏறி இறங்கிய அத்துனை சம்பவங்களையும சொல்ல விழைந்தால் நிச்சயம் வாழும் வாரிசுகளிடமிருந்து எதிர்ப்பு கிளம்ப அதிக வாய்ப்பிருக்கிற நிலையில், எப்படி ஒரு சுவாரஸ்யமான கதையாய் நடிகையர் திலகத்தை உருவாக்க முடியும்? என்கிற கேள்வியும் பலருக்கு இருந்தது.

ஏனென்றால் பயோ பிக் எனும் வாழ்க்கை வரலாற்றை அப்படியே ஏற்றுக் கொண்டு அதை கையாளும் லாவகம் தெரிந்த இயக்குனர்கள் மிகவும் குறைவு. அதுவும் அரசியல் பிரமுகர்கள் என்றால் அவர்களைப் பற்றிய காரசாரமான நெகட்டிவ் விமர்சனங்களை காட்டவே முடியாது. இந்திய அளவில் சென்சார் ஆன படத்துக்கு எந்த மூலையிலிருந்து எதிர்ப்பு வருமென்று யாருக்கும் தெரியாது. அளூம் அரசின் ஆதரவுடன் துண்டு துக்கடா கட்சிகள் கூட ப்ரச்சனையை பெருசாக்கி, ஊதி பட வெளியீட்டை தடுக்க முடிகிற நாடு இது. தமிழகத்தில் கேட்கவே வேண்டாம். எம்.ஜி.ஆர். ஜெயலலிதா, கருணாநிதி என அவர்களின் அரசியல் வாழ்வைப் பற்றி வேண்டாம், அவர்களது திரையுலக வாழ்க்கையைப் பற்றி எடுத்தால் கூட அதை அரசியலாக்கி, பஞ்சாயத்து செய்ய ஆரம்பித்துவிடுவார்கள். அதையெல்லாம் மீறி மணிரத்னம் எம்.ஜி.ஆர் – கருணாநிதி ஆகியோரை அடிப்படையாய் வைத்து எடுத்த இருவர் படத்திற்கு வந்த எதிர்ப்பு எல்லோரும் அறிந்ததே. தன்னைப் பற்றிய படம் என்பதை அறிந்து அதில் என்னென்ன வைத்திருக்கிறார்கள் என்று ஒன்றுக்கு நான்கு முறை பார்த்து விசாரித்தே கலைஞர் அனுமதித்தார் என்றும் கூறுவார்கள்.

இப்படியான ஒரு மாநிலத்தில் பயோ பிக் என்பது கத்தி மேல் நடப்பது போல. அதிலும் மக்கள் மனதில் இன்றைக்கும் நல்ல பெயரோடு இருக்கும் நடிகையர் திலகம் சாவித்திரியைப் பற்றி எனும் போது இன்னும் கொஞ்சம் ஆர்வம் அதிகமாகத்தான் செய்தது. நடிகையர் திலகத்தின் வாழ்க்கை எனும் போது அதில் ஜெமினி கணேசனை புறந்தள்ளிவிட்டு விட முடியாது. ஏனென்றால் அவரின் ஏற்றத்துக்கும் தாழ்வுக்கும் மிக முக்கிய காரணமான கேரக்டர் ஜெமினி.

ஜெமினி ஒர் திறந்த புத்தகம். அதனால் குடும்பத்திலிருந்து பிரச்சனை வருவதற்கான வாய்ப்புகள் மிகக் குறைவு. ஏனென்றால் அவர் இறப்பதற்கு சில வருடங்களுக்கு முன்னால் கூட  அவரின் மகள் வயதுடைய பெண்ணை பகிரங்கமாய் அறிவித்து திருமணம் செய்து கொண்டவர். ஆனால் சாவித்திரியின் வாழ்க்கை என்று வரும் போது தமிழ் மற்றும் தெலுங்கு இரண்டு சினிமா உலகங்களையும் கவர் செய்தே தீர வேண்டும். சொந்த வாழ்க்கை என்று வரும் போது அவரது பொருளாதார தாழ்வுக்கு மிக முக்கியமான காரணம், அவரது குடிப்பழக்கம். அதற்கு காரணம் நிஜ வாழ்வில் ஜெமினிக்கும் அவருக்குமிடையே ஆன பிரிவு. பின்பு சாவித்ரிக்கும் சந்திரபாபுவுக்குமிடையே ஆன உறவு அதன் மூலம் அதிகமான குடிப்பழக்கம் போன்றவைகளைப் பற்றி பேசியே ஆகவேண்டும்.

ஆனால் இந்த திரைப்படத்தில் தமிழக சினிமாவில் அவர் கோலோச்சிய விஷயங்கள் பற்றி அவ்வளவாக பேசப்படவில்லை. இரண்டு மொழிகளில் எடுக்கப்படவிருக்கிற படம் என்று அறிவித்திருந்தாலும், கடைசியில் தமிழில் வரும் போது டப்பிங் படமாகவே வெளிவந்திருக்கிறது. அதனால் தான் சிவாஜி பற்றி பேசும் போது பாசமலர் காட்சியை ரீ கிரியேட் செய்து மட்டுமே காட்டியிருக்கிறார்கள். நாகேஸ்வரராவை பற்றி பேசியிருக்கும் அளவிற்கு என்.டி.ராமாராவைப் பற்றி பேசவில்லை. கடைசியாய் சங்கரய்யா என்பவரை தேடிப் போனார் என்று கதை ஆரம்பிக்கும் போது நான் ஒருவேளை சந்திரபாபுவைத்தான் அப்படி மாற்றி வைத்திருக்கிறார்களோ என்று கூட நினைத்தேன். ஒரு வேளை சந்திரபாபுவுக்கும் சாவித்ரிக்குமான உறவு குறித்து காட்டினால் சாவித்திரியின் மீதுள்ள புனித பிம்பம் குறைந்துவிடும் என்கிற பயம் காரணமாய்க் கூட இயக்குனர் அதை தொடாமல் இருந்திருக்கலாம் என்று தோன்றுகிறது. இதெல்லாம் சின்னஞ்சிறிய குறைகளாகவே எனக்கு தெரிகிறது. ஏனென்றால் ஒரு கட்டத்திற்கு பிறகு படம் பார்க்கும் பார்வையாளர்கள் சாவித்திரியின் வாழ்க்கையோடு ஒன்ற ஆரம்பித்துவிடுகிறார்கள் என்பதை திரையரங்கில் கேட்கும் “உச்” கொட்டும் சத்தமும், மிகுந்த அமைதியுமே சாட்சி.

தரமான படங்கள் மலையாளத்தில் வருவதும், அவை கமர்ஷியல் வெற்றி பெறுவது ஒன்றும் பெரிய ஆச்சர்யமில்லை. ஆனால் மசாலா படங்களுக்கு பெயர் போன தெலுங்கு சினிமா உலகத்திலிருந்து தொடர்ந்து எவடே சுப்ரமணியம், அர்ஜுன் ரெட்டி, மஹாநடி போன்ற படங்கள் வெளிவந்து கமர்ஷியல் வெற்றி பெறுவது மகிழ்ச்சியான விஷயம்.

தெலுங்கில் பெரும் வெற்றி பெற்றிருக்கும் இந்த படம் தமிழில் வெற்றியா என்று கேட்டீர்களானால் நிச்சயம் டப்பிங் பட பட்ஜெட்டுக்கு வெற்றியே. ஆனாலும் சிறு ஊர்களில் நிறைய அரங்குகளில் இரண்டாவது நாளிலேயே படம் தூக்கப்பட்டுவிட்டதாய் தகவல். இரும்புத்திரை, இரவுக்கு ஆயிரம் கண்கள், போன வார இருட்டு அறையில் முரட்டுக் குத்துக்கு நடுவில், மிக சொற்பமான திரையரங்குகளே கிடைத்திருக்க, பெரு நகரங்களில் உள்ள திரையரங்கள், மற்றும் மல்ட்டிப்ளெக்ஸுகள் திங்கள் கிழமை கூட இரவு காட்சிக்கு 80 சதவிகிதம் பார்வையாளர்களை கொண்டு வந்திருக்கிறது.  இளைஞர்கள் தங்களது தாயை அழைத்துக் கொண்டு திரையரங்க்குக்கு வந்ததை கண் கூடாய் பார்க்க முடிந்தது. படம் முடிந்து பல பெண்கள் கண்களை துடைத்துக் கொண்டு போனதை பார்த்த போது சாவித்திரி அவர்களிடையே வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறார் என்றே சொல்ல வேண்டும். சமயங்களில் உண்மையை சொல்லாமல் இருப்பது கூடநல்லதுதான் போல.

இருட்டு அறையில் “சென்சார்” குத்து

இருட்டு அறையில் “சென்சார்” குத்து

ஆம் சென்ஸார் குத்துதான். அது ஏ படம். வயது வந்தவர்களுக்கான படம். அதில் ஆபாசமான காட்சிகள் அனுமதிக்கப்பட்டவைதானே? இதில் என்ன பிரச்சனை? என்று கேட்டீர்களானால், நிச்சயம் எல்லா படங்களையும் ஒரே தராசில் வைத்து அவர்கள் பார்ப்பதில்லை என்றே சொல்ல வேண்டும். இருட்டு அறையில் முரட்டுக் குத்து படத்திற்கு அனுமதி அளித்ததே தவறு என வாதிட்டுக் கொண்டிருக்கிறவர்களுக்கு மத்தியில் ஏன் எங்கள் படங்களுக்கு இவ்வளவு ஸ்ட்ரிக்டு என கேள்வி வைக்கும் இந்த கட்டுரை அபத்ததின் உச்சமாய் கூடத் தெரியும். ஆனால் நிஜத்தை பேசியே ஆகவேண்டும்.

வசவு வார்த்தைகள், குழந்தைகள் மீதான வன்புணர்வு, டபுள் மீனிங் வார்த்தைகள் பெண்களின் க்ளீவேஜ், மற்றும் பின்புற பாகங்கள் ஆட்டுவதை காட்டுவது, உடலுறவை வெளிப்படையாய் காட்டுவது, முத்தக்காட்சி என பல லெவல்களில் சென்சார் தன் வேலையை செய்ய அரசு சட்டம் வகுத்திருக்கிறது என்கிறார்கள். ஆனால் அந்த சட்டங்கள் எல்லா படங்களுக்கும் ஒரே விதமாய் யாரும் பார்ப்பதில்லை.

உதாரணமாய் எங்களுடய “6 அத்தியாயம்” படத்திற்கு சென்சாரில் “ஏ” சர்டிபிகேட் கொடுத்தார்கள். எங்களின் படத்தில் உள்ள காட்சிகளின் தரம் பற்றி எங்களுக்கே தெரிந்திருந்தாலும், அக்காட்சிகளுக்காக யு/ஏ கொடுத்தால் தப்பில்லை என்றே சொல்லிக் கொண்டிருந்தேன். ஆனால் கிடைத்ததோ “ஏ” அதுமட்டுமில்லாமல் 12 காட்சிகள் கட் செய்ய வேண்டுமென்றார்கள். அதை விட மிக முக்கியம் இயக்குனருக்கான மரியாதையை கொடுக்காமல் பேசியது. நானே சேரை எடுத்து போட்டு பேசினேன். உங்கள் கதையில் மிருக உறவு பற்றி காட்சி வைத்திருக்கிறீர்கள், குழந்தை மீதான வன்புணர்வு சம்பந்தப்பட்ட காட்சி வைத்திருக்கிறீர்கள். எனவே அதையெல்லாம் காட்சியிலிருந்து தூக்க வேண்டும். என்றார்கள். மிருக உறவு காட்சியை அனிமேஷனில் செய்து, அதை வெளிப்படுத்தாத வகையில் நாங்களே மறைத்து சென்சார் செய்துதான் படத்தில் காட்டியிருப்போம். அது போல குழந்தை மீதான வன்புணர்வு காட்சிகளில் ஒரு ஷாட்டில் கூட அக்குழந்தைமீது அந்த ஆணின் கை படுபடியாகவோம், அல்லது வக்கிரமாய் அணுகும் காட்சிகளோ கிடையாது. மிகவும் நாசூக்காக அதை வெளிப்படுத்தியிருப்பார் அக்கதையில் இயக்குனர். இப்படியிருக்க, அக்காட்சிகளை கட் செய்து விட்டால் கதையில் என்ன சம்பவம் நடந்தது என்றே படம் பார்க்கும் ரசிகர்களுக்கு புரியாது. அதே போல படம் முடிந்து வரும் அனிமேஷன் காட்சியில் பேய் ஒன்று சுடுகாட்டில் ஆடுகிறது. அதன் கால்களில் கொலுசை மாட்ட விழையும் ஒரு மனிதன் அதை தூக்கிப் போட,அந்த கொலுசு, அங்கிருக்கும் பல மத, சமாதிகளைத் தாண்டி, போய் அந்த பேயில் இல்லாத காலில் மாட்டிக் கொள்ளும். அதில் இந்து சமாதி, கிறிஸ்துவர் சமாதி எல்லாவற்றையும் தாண்டிப் போய் விழும். அது மத நல்லிணக்கத்தை கெடுத்துவிடுமாம். அதே போல பாடல் முடியும் போது சும்மா ரிதமுக்காக “சண்டா மாத்தே” என்று ஒரு அர்த்தமில்லாத வார்த்தை இருக்கும். அதைப் பற்றி தமிழ் ஆராய்ச்சி செய்யும் அளவிற்கு விவாதித்தார்கள். கேட்டால் அவர்கள் நேர்மையானவர்களாம். பின்னால் யாராவது சென்சாரை குறை சொல்லக்கூடாது என்பதற்காக உழைக்கிறோம் என்றார்.

எனக்கு சிரிப்பாய் வந்தது. குழந்தை வன்புணர்ச்சியை மையமாய் வைத்து சிறிது காலத்துக்கு முன்னால் தான் ஒரு முழு படம் வெளியாகியிருந்தது. அதில் ரத்தப் போக்கெல்லாம் கூட காட்டப்பட்டிருக்கும். அதற்கு யூ/ஏ சர்ட்டிபிகேட் கொடுத்திருக்கிறீர்கள். என கேட்டால் அது வேறு டீம் என்பார்கள். அவர்களிடம் நான் கேட்டதே. இதையெல்லாம் கட் செய்தால் யூ சர்டிபிகேட் கொடுப்பீர்களா? என்றுதான். இல்லை. ஏக்கே இதையெல்லாம் கட் செய்ய வேண்டும் என்று சொல்லிவிட்டு என் பதிலுக்கு கூட எதிர்பாராமல் கிளம்பிவிட்டார்கள். இதையெல்லாம் கட் செய்தால் யூ/ஏ கொடுங்கள். ஏ கொடுக்கும் பட்சத்தில் எந்த கட்டுக்கும் எனக்கு உடன்பாடு கிடையாது என்று சொல்லிவிட்டு மீண்டும் ட்ரிபூனலுக்கு சென்று எந்த கட்டும் இல்லாமல் ஏ வாங்கினோம். அதில் அவர்கள் சொன்ன விளக்கங்கள் செம்ம காமெடி. தனிக்கதையே எழுதலாம்.

இது போன்ற அபத்தங்கள் என் படத்துக்கு மட்டுமல்ல, பல படங்களுக்கு நடந்தேறியிருக்கிறது. ஒவ்வொரு இயக்குனருக்கும் ஒவ்வொரு அனுபவம். ஆனால் கொஞ்சம் யோசித்துப் பாருங்கள். இருட்டு அறையில் முரட்டுக் குத்து படத்தை பார்த்தவர்களுக்கு தெரியும். மேலே சொன்ன அத்துனை விஷயங்களையும் கட்டே செய்யாமல் ‘ஏ’ சர்டிபிகேட் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. படத்தில் டபுள் மீனீங்க் என்றில்லாமல் அத்தனையும் ஸ்ட்ரையிட் மீனிங், பெண்களின் க்ளீவேஜ் காட்டினாலே அத்துனை நேர்மையாய் இருக்கும் சென்சார் ஆட்கள் அதிலும் ஒரு பெண் சென்சார் ஆபீசராயிருக்கும் நேரத்தில் கிட்டத்தட்ட முழு மார்பையும் காட்ட விழையும் காட்சிகள், குறி பற்றிய விளக்கங்கள். காமத்தைப் பற்றிய பேச்சுக்கள். இரண்டு ஆண்கள் கிறிஸ்துவ பாதிரியார் போலவும், கன்னிகாஸ்தரி போலவும் வேடம் போட்டுக் கொண்டு செக்ஸுக்காக அலைந்து, டபுள் மீனீங்கில் பேசுவதையும், எந்தவிதமான சவுண்ட் மீயூட்டும் இல்லாமல் அப்படியே காட்டப்பட்டிருக்கிறது. ஏ படம் தானே? வயது வந்தவர்களுக்கான படம் அவர்களுக்கு இது தவறில்லை என்று வாதிடுகிறவர்களுக்கு மேலே சொன்ன அத்துனை காட்சிகளும் இல்லாத எங்கள் படத்தி?ற்கு அவர்கள் சொன்ன காரணங்களை பற்றி யோசியுங்கள். சின்ன படங்களுக்கு ஒரு ரூல், கிம்பளம் கொடுத்து கவனிக்கப்படும் படங்களுக்கு ஒரு ரூல் என்பது தான் உண்மை.

இந்த ப்ரச்சனையை இங்கே எழுதுவதற்கான காரணம் நிறைய செக்ஸ் படங்கள் வர வேண்டும் என்பதற்காக அல்ல, பேச வேண்டிய பல வயது வந்தவர்களுக்கான விஷயங்கள் நிறைய உள்ளது. அதை காட்ட வேண்டுமானால் அதற்கு இம்மாதிரியான ஓரவஞ்சகம் இருக்கக்கூடாது. சென்சார்.. கட்டிங்க்  கொடுத்தாலும், கொடுக்காவிட்டாலும் அனைவருக்கும் பொதுவானதாயிருந்தால் தான் சினிமாவுக்கு நல்லது.

தமிழ் சினிமா இன்றைய நிலை.

தமிழ் சினிமா இன்றைய நிலை.

புதிய தமிழ் திரைப்படங்கள் வெளியாக ஆரம்பித்து இரண்டு வாரங்கள் ஆகிவிட்ட நிலையில், தமிழ் சினிமாவின் நிலை எப்படி இருக்கிறது என்று கேட்டீர்களானால், ரெண்டு மாதத்திற்கு முன் என்ன நிலையோ அதை விட கொஞ்சம் மோசம் என்றே சொல்ல வேண்டும். சென்ற வாரம் ரிலீஸான மெர்க்குரி, முந்தல் போன்ற படங்களின் வசூல் நிலை மோசம் என்பதுதான் தகவல். படம் வெளியான பிறகு அதன் தகுதிகேற்ப படத்தின் வசூல் அமைவது ஒன்றும் தவறில்லை. ஆனால் பிரபல இயக்குனரின் படம் ஒன்று வெளியாகும் போது அட்லீஸ்ட் மல்ட்டிப்ளெக்ஸுகளிலாவது நல்ல ஓப்பனிங் கிடைத்திருக்க வேண்டும். ஆனால் கொஞ்சம் கூட அம்மாதிரியான விஷயம் நடக்க வில்லை. என்பதை பார்க்கும் போது பயமாகவே இருக்கிறது.

இந்த வாரம் வெளியான தமிழ் படங்கள் தியா, பக்கா, பாடம் ஆகியவை. கூடவே ரெண்டு மலையாள படங்கள், ஹாலிவுட் படமான அவெஞ்சர்ஸ். மக்கள் திரைப்படம் பார்க்கவே விரும்பவில்லையோ, என்று சந்தேகப்படும் காலத்தில், அவெஞ்சர்ஸ் வெளியான அத்துனை திரையரங்குகளிலும் காலைக் காட்சியே கிட்டத்தட்ட ஹவுஸ்புல். ஆனால் வெளியான தமிழ்சினிமாவின் நிலை மிகப் பரிதாபம். படத்தின் கண்டெண்ட் ஒரு பக்கம் நன்றாக இல்லை என்ற கருத்து இருந்தாலும், அவென்சர்ஸுக்கு கிடைத்த ஓப்பனிங்கில் பத்து சதவிகிதம் கூட இல்லை என்றே சொல்ல வேண்டும். இதில் படம் வேறு சரியில்லை என்று வெளிவந்தவர்களும், விமர்சகர்களும் சொல்லிவிட்ட படியால். இப்படங்களின் எதிர்காலம் பெரிய கேள்விக்குறியாகியிருக்கிறது. எனக்கென்னவோ எல்லா ஊர்களிலும் பத்து பர்செண்டுக்கு உள்ளான பார்வையாளர்கள் அனைவரும் இணையத்தில் விமர்சனம் செய்கிறவர்களாய் இருக்க அதிக வாய்ப்பு இருக்கிறது என்றே தோன்றுகிறது.

ஒரு படத்திற்கு அதிகபட்சம் 350 தியேட்டர்கள் என்று சொன்னார்கள். ஆனால் வழக்கம் போல சென்ற வாரம் ரிலீசான முந்தல், இந்த வார பாடம் போன்றவைகளுக்கு வழக்கம் போல தியேட்டர்களே இல்லை என்ற நிலைமை தான். சிறு முதலீட்டு படங்களுக்கு தியேட்டர் கிடைக்க வழி செய்வது என்ற கொள்கை என்னவானது என்றே தெரியவில்லை. அது சாத்தியம் இல்லை என்றே கூட தோன்றுகிறது.

தியேட்டர் அதிபர்கள் அட்வான்ஸோ, எம்.ஜியோ கொடுக்க முடியாது என்று முடிவான பிறகு, தியேட்டர் வருமானத்தில் வரும் அவர்களது ஷேர் மட்டுமே அவர்களது வருமானம் என்று ஆகும் போது, நிச்சயம் மக்கள் கூட்டம் அதிகம் வரும் என்ற நம்பிக்கை உள்ள திரைப்படங்களை மட்டுமே வெளியிட ஆசைப்படுவார்கள். ஏனென்றால் அப்படியான படங்களை வெளியிட்டால் தான் பார்க்கிங், டிக்கெட் மூலம் கிடைக்கும் ஷேர், புக் மைஷோ போன்ற டிக்கெட் விற்கும் நிறுவனங்கள் மூலம் கிடைக்கும் ஒரு டிக்கெட்டுக்கான புக்கிங் சார்ஜில் பங்கு, காண்டீன் வியாபாரம் என பல வழிகளில் பணம் பார்க்க முடியும். புதிய நடிகர்கள் சிறு முதலீட்டு திரைப்படங்களை வெளியிட்டால், அம்மாதிரியான பலவிதமான வருமானங்கள் வரவே வராது. படம் நன்றாக இருக்கிறது என்ற டாக் வரும் வரை காத்திருந்து தியேட்டர் நடத்த வேண்டிய நிலை அவர்களுக்கு இல்லை. ஏனென்றால் டிக்கெட் வருமானம் மட்டுமே தான் இருக்கும் பட்சதில் அதுவும் விற்கும் டிக்கெட்டுக்கு ஏற்பத்தான் வருமானம் என்று இருக்கும் பட்சத்தில் பெரிய படங்களை வெளியிட்டால் மட்டுமே லாபம் பார்கக் முடியும். இல்லாவிட்டால் வாடகை கொடுத்து ஓட்ட சொன்னால் கூட கொஞ்சம் யோசிக்கத்தான் செய்வார்கள். வாடகை வாங்கி படம் போட்டாலும், பல தியேட்டர்களீல் கேண்டீனை வாடகைக்கு விட்டிருப்பார்கள். கூட்டம் வராத படத்தை போட்டு ஆட்கள் வரவில்லை என்றால் காண்டீன்காரரின் கோபத்துக்கு ஆளாக நேரிடும். அதனால் தயாரிப்பாளர் சங்கத்தின் 350 திரையரங்கு லிமிட் ஒர்க்கவுட் ஆகும் என்றே தோன்றவில்லை.

இந்த வாரம் செங்கல்பட்டு ஏரியாவில் உள்ள ஒர் ரெட்டை திரையரங்கில் அவென்செர்ஸ் ஒரு அரங்கிலும், பக்கா, தியாவை ஒர் திரையரங்கில் ரெண்டிரண்டு ஷோக்களாய் பிரித்துக் கொடுத்திருந்தனர். தமிழ் படங்களுக்கு முதல் நாளில் கிடைத்த வரவேற்பைப் பார்த்தவர்கள். அடுத்த நாளே அவென்சர்ஸை எல்லா அரங்குகளிலும் வெளியிட்டுவிட்டார்கள். சனி, ஞாயிறு கல்லாவை கட்ட இதை விட சிறந்த வழி கிடையாது. இந்த ஆங்கிலப்படம் குழந்தைகளை சரியாக டார்கெட் செய்து, விளம்பரப்படுத்தப்பட்டு, வெளியாகியிருக்கிறது. இப்படம் பற்றிய அறிவோ, மார்வலின் படங்கள் பற்றிய அறிவோ கொஞ்சம் கூட இல்லாமல் வேறு வழியே இல்லாமல் குடும்பம் குடும்பமாய் மக்கள் தம்தம் குழந்தை குட்டிகளோடு படம் பார்க்க வருகிறார்கள். எனவே படம் பார்க்க மக்கள் தயாராக்த்தான் இருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு தேவையான கொண்டாட்டத்தை அளிப்பதற்கான படங்கள் தான் இல்லை என்கிற போது, எப்படி மக்களால் குறைந்த அளவே தெரியப்பட்ட, அல்லது சுத்தமாய் தெரியப்படாமலேயே இருக்கும் படங்கள் நாங்கள் வெளியிட முடியும் என்கிறார்கள் திரையரங்கு உரிமையாளர்கள். 

#Me Too

உலகெங்கும் மீடூ கூக்குரல்கள் வெளிவந்த வண்ணம் இருக்கிறது. இது தேவையானதும் கூட. ஏன் லேட்டாய் சொன்னாய் போன்ற கேள்விகளுக்கு பதிலாய், அட்லீஸ்ட் இப்பவாவது சொல்ல வழி பிறந்திருக்கிறதே என்று சந்தோஷப்பட வேண்டிய நேரம். எனக்கு நெருக்கமான தோழிகள் சில பேருக்கு இம்மாதிரியான பாலியல் தொல்லைகள் குறித்த அனுபவம் இருக்கிறது. சொல்லியும் இருக்கிறார்கள். அதே நேரத்தில் அம்மாதிரியான அனுபவங்கள் கிடைக்கப் பெற்றவர்களிடமிருந்து அடுத்த முறை விலகியும் இருந்திருக்கிறார்கள். ஆனால் அவர்கள் மனதில் ஆறாத வடுவாய் உறைந்திருக்கும், அச்சம்பவத்திலிருந்து வெளிவர இன்னமும் போராடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இந்த மீடூ இயக்கம் மூலமாய் அவர்களுக்கு எதிராய் கேள்விகள் எழுப்புவதும், அவர்கள் குரல் வளையை நெருக்க, நினைப்பதும் நாம் நம் சமூகத்துக்கு செய்யும் துரோகம். நம் வீட்டு பெண்களுக்கு இழைக்கும் துரோகமாகும். 

ஆனால் இதே நேரத்தில் இதை பழிவாங்கும் நடவடிக்கையாய் கையில் எடுக்கும் பெண்கள் இல்லாமல் இல்லை. தாய்மையை போற்றும் இதே இடத்தில் தான் பிறந்த குழந்தையை வீசி எறிவது முதல், கணவனை போட்டுத்தள்ளுவது வரை நடை பெற்றுக் கொண்டிருக்கிறது. 

எத்தனையோ நண்பர்களின் வாழ்க்கை அவர்களது மனைவிமார்களின் வரதட்சணை கொடுமை கேஸினால் மொத்த குடும்பமே நடுத்தெருவுக்கு வந்த கதையெல்லாம் உண்டு. குறிப்பாய் நான் எக்கேடு கெட்டாலும் பரவாயில்லை அவன் குடும்பத்தை ஜெயில்ல வைக்காம விடமாட்டேன் என்று கருவறுத்து சொன்ன பெண்களை நான் பஞ்சாயத்து பேசப் போன நேரங்களில் பார்த்திருக்கிறேன். 

பெண்களுக்கு ஏற்படும் தொல்லைகளுக்கு ஆண்களும் வரையரையில்லாமல், கேள்வி கேட்காமல் , அருமை தோழி, செருப்படி தோழி என பின்னூட்டம் மிடுகிறவர்கள் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள். 

பெண்கள் மீதான பாலியல் வன்முறை குறித்து எப்போது பேசினாலும், சில வருடங்களுக்கு முன்னால் நடந்த சம்பவம் ஒன்று எனக்கு ஞாபகம் வரும்.  பிரபல ஓட்டலில் உள்ள பப் அது. உயர் குடி மக்கள் மட்டுமே தென்படும் பப். இறந்து போன ஒரு தொழிலதபர் தன் அடுத்த வார பிறந்த நாள் பார்ட்டியை அங்கே  வந்திருந்த தோழிகளுக்காக உடனடியாய் கொண்டாட, நானும் அவர்களில் ஒருவனாய் அழைக்கப்பட்டேன். பிரபல நடிகர், பிரபல ஒளிப்பதிவாளரின் மனைவி, அவரது தோழி, இன்னும் பிற நடிகர்கள் என ஒர் சிறு கூட்டம். பார்ட்டி சிறப்பாக நடந்தேறி கொண்டிருந்த வேளையில், ஒளிப்பதிவாள மனைவியின் தோழி, அழுதபடி வந்தாள். 

என்னவென்று கேட்ட போது. வரும் வழியில் ரெஸ்ட் ரூமிற்கு அருகில் நின்றிருந்த இரண்டு இளைஞர்களில் ஒருவனை காட்டி அவன் தன் பின்பக்கத்தை பிடித்து அழுத்தி விட்டான் என்று மேலும் அழுதாள். வந்ததே கோபம் எங்களுக்கு.. உடனடியாய் உடனிருந்த ஒரு சில பேர் அங்கே போய் அவர்களிடம் சண்டை போட ஆர்மபிக்க, வ்ந்திருந்த நடிகர் அதீதமாய் போதையில் சண்டையிட்டு, அவனை அடிக்க ஆரம்பித்தார். உடனிருந்த நண்பர் அதை தடுக்கும் பொருட்டு அவரும் அடிபட்டார். எனக்கென்னவோ எதையும் விசாரிக்காமல் அடிதடியில் ஈடுபடுவதில் உடன்பாடு இல்லை. எனவே அவர்களை பிரித்து விட்டேன்.

நண்பனுக்கு விழுந்த அடியை தடுத்த அடி வாங்கிய நண்பர் “சார்.. அவனுக்கு இந்த எடமெல்லாம் புதுசு. நானாச்சும் கூட இங்க ரெகுலர்.  அவன் அப்படியெல்லாம் பண்ண மாட்டான்” என்று சத்தியம் செய்தான். “எந்த ஆம்பளை தன் தப்ப ஒத்துட்டிருக்கான்” என்றாள் அவள். எல்லாரையும் பிரித்து விட்டு, சண்டையினால் பப் மூட உத்தவிட்டதினால் கிளம்பினோம்.

மணி பன்னிரெண்டு கூட ஆகாததால் பார்ட்டி மூட் யாருக்கும் குறையவில்லை. அதனால் வேறு எங்கு பார்ட்டி நடக்கிறது என்று கேட்டறிந்து “இட்ஸ் ஹேப்பனிங் இன் டி.நகர்” என்று ஒர் முக்கிய ஓட்டலை சொல்ல, எல்லாரும் கிளம்பினோம். என்னுடய காரில் ஒளிப்பதிவாளர் மனைவி, அவரது தோழி, இன்னொரு நடிகர் வர, காரில் பேசிக் கொண்டே வந்தோம். இரண்டு பேருக்கும் நடுவில் உட்கார்ந்திருந்த நடிகர் இம்மாதிரியான ஆண்களின் குறியை அறுத்துவிட வேண்டும் என்றார். அதைச் சொன்னதும் சிரித்தார். தோழி. 

ஏன் சிரிக்கிறாய் என்று கேட்ட போது “விரைப்பெடுத்த குறியை அறுத்தால் சின்னதாய் இருக்குமா? பெருசாய் இருக்குமா? “ என்று கேட்டாள் அவள். அவள் பாதிக்கப்பட்ட கோபத்தில் பேசுகிறாள் என்று எல்லோரும் அமைதியாய் இருந்தோம்.

சிறிது நேர அமைதியான பயணத்திற்கு பின், “என்னதான் செஞ்சான் அவன்?” என்று தெலுங்கில் கேட்டாள் ஒளிப்பதிவாள மனைவி.  “உண்மைய சொல்லணும்னா.. அவன் ஒண்ணும் செய்யலை. இருக்குறதுலேயே நான் தான் சுமாரா இருந்தவ அந்த பார்ட்டியில. எவனுமே என்னை கண்டுக்கலை. ஏன் இப்ப பக்கத்துல உக்காந்துட்டு என் மொலைய இடிச்சிட்டு இருக்கானே இவன் கூட. சும்மா என்னை பம்ஸை பிடிச்சான் அங்க பிடிச்சான்னு சொன்னா.. கவனிப்பானு அழுதுட்டே வந்து சொன்னேன். ஆனா அடிதடி வரைக்கும் போகும்னு நினைக்கலை” என்றாள். 

எனக்கு தெலுங்கு தெரியும் என்று அவர்களுக்கு தெரியாத காரணத்தினால் இயல்பாய் பேசினார்கள். ஒளிப்பதிவாள மனைவி.. சிறிது அதிர்ச்சிக்கு பிறகு அவளும் சிரிக்க ஆரம்பித்தாள். அவர்கள் எதற்கு சிரிக்கிறார்கள் என்று புரியாமல் நடிகணும் சிரித்தான்.

இது நடந்து பத்து ஆண்டுகளுக்கு மேல் ஆகிறது. அப்பவே அப்படி என்றால் இன்றைக்கு டிக்டாக்கில் வடசென்னை பிரபல “லூசு.. கூதி” வசனத்தை வெளிப்படையாய் டப்மாஷ் செய்கிற காலம். அதை தவறு சொல்லவில்லை. அது அவர்கள் விருப்பம்.  பட் அட்டென்ஷன் சீக்கிங் அதிகமாய் இருக்கிற காலம். எல்லா சட்டங்களையும் தங்களுக்கு சாதகமாக்கிக் கொள்ளக்கூடிய காலம். சரியா பயன்படுத்தினா பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நியாயம் கிடைக்கும். இல்லைன்னா.. கஷ்டம் தான். இன்று வரைக்கும் அடிப்பட்ட அந்த ஆண் தனக்குண்டா பாதிப்பிலிருந்து வெளிவந்திருக்க முடியுமா? என்று கேட்டறிய வழியில்லை. ஆனால் என்னால் இன்றும் கூட வெளிவர முடியாமல் பத்து ஆண்டுகளுக்கு பிறகு எழுதுகிறேன்.  

மீடூக்கள் லேட்டாய்தான் வெளிவரும். 

சாப்பாட்டுக்கடை- செல்வம் மெஸ் தேனி

தேனியில் இறங்கிய மாத்திரத்தில் நண்பர் ராஜனுக்கு போன் செய்தேன். எனக்கு அறை புக் செய்திருப்பதாகவும் குளிச்சிட்டு ரெடியா இருங்க.. கீழே ஓட்டல்ல ஏதும் சாப்பிடாதீங்க நல்ல டிபன் கடைக்கு கூட்டிட்டு போறேன் என்றார். நான் போய் சேர்ந்த போது மணி ஒன்பது. பஸ் பயணம் என்பதால் இரவு உணவை தவிர்த்து விடுவேன். அதனால் வயிறு கபகபவென இருந்தது.  நான் குளிச்சு, இவரு வந்து என கொஞ்சம் அங்கலாய்ப்பாய் இருந்தாலும், என் ரசனை தெரிந்தவர் நிச்சயம் ஒர் நல்ல கடைக்குத்தான் கூட்டிப் போவார் என்று ஆவலாய் சடுதியில் குளித்து ரெடியானேன்.

ராஜனும், நண்பர் அரண்மனை சுப்புவும் வந்தார்கள். அல்லி நகர் போகும் வழியில் உள்ள ஒர் சின்னக் கடையில் நிறுத்தினார்கள். சின்னக் கடை என்றால் நிஜமாகவே சின்னக்கடைதான். மொத்தமாய் ஒரு எட்டு பேர் உட்கார்ந்து சாப்பிடக்கூடிய கடை தான் செல்வம் மெஸ்.

ப்ரைட் ரைஸ் போன்ற ஒரு சாதத்தை கட்டிக் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள். அது என்னவென்று கேட்டேன் பொங்கல் என்றார்கள். என்னாடா இது இப்படி உதிரி உதிரியாய் பொங்கலா என்று அதை ஒரு கை பார்ப்போம் என்று ஆர்டர் செய்தோம். நெய்யும், இல்லாமல் டால்டாவும் இல்லாமல் சீரகம், மிளகு எல்லாம் போட்ட மணம் வீடும் பொங்கல். நம்மூரில் சாப்பிட்டு பழகிய பொங்கல் போல இல்லை. கூடவே தொட்டுக் கொள்வதற்கு நல்ல சாம்பார். கார சட்னி, தேங்காய் சட்னி இருந்தாலும் காரச் சட்னி ஆசமோ ஆசம்.

உடன் ஆளுக்கொரு இட்லி, மற்றும் ஊத்தப்பம் பேமஸு என்ற அரண்மனை சுப்புவின் ரெக்கமெண்டேஷன் வேறு. ஊத்தப்பம் வந்தது. வாவ்.. அருமையோ அருமை.. ருசிக்கு முக்கிய காரணம் விறகடுப்பு. நன்றாக எண்ணெய் உற்றப்பட்டு, வெங்காயம் நன்கு வேகும் வரையில் ஊத்தப்பம் வேக வைக்கப்பட, எடுத்து வாயில் போட்டால் ம்ம்ம்ம்ம்.. கூட காரச்சட்னி மீண்டும் ஆசமோ ஆசம்.

நிச்சயம் தேனி பக்கம் போனால் காலை டிபனுக்கு போய் விடுங்கள். அருமையான சைவ டிபன் வகைகளுக்காக. 50 வருடங்களுக்கு மேலாக நடத்தப்படும் இந்த உணவகத்தில் கவனிப்பு மிகவும் பர்சனலாய் இருக்கிறது வருகிற அத்தனை பேரிடமும். ஒர் இஸ்லாமிய பெரியவவர் வந்து ஊத்தப்பம் ஆர்டர் செய்தார். எண்ணெய் இல்லாம.. என்றார். 

”அதுக்கு எதுக்கு ஊத்தப்பம் சாப்புடுறீய.. கொஞ்சம் இத்தா சொட்டு ஊத்தினா ஒன்னியும் ஆவாது அத்தா” என்று சொல்லியபடி இட்லிக்கு சட்னி ஊற்றினார். 

Raatchasan -One Shot Review

செக்க செவந்த வானம் - விமர்சனம்

தயாரிப்பாளர்கள் ஸ்ட்ரைக் வெற்றியா?

இந்தக் கேள்வியை சினிமா ஆர்வலர்கள் பலர் கேட்டுக் கொண்டேயிருக்கிறார்கள். ஏனென்றால் தயாரிப்பாளர் சங்கம் ஸ்டரைக் அறிவுக்கும் போது, தியேட்டர்காரர்களும் ஸ்ட்ரைக் அறிவித்தார்கள். அவர்களது முக்கிய கோரிக்கை, தமிழக அரசின்  கேளிக்கை வரி விலக்கு, மற்றும், ஏற்கனவே ஒப்புக் கொண்ட தியேட்டர் பராமரிப்பு தொகையை உயர்த்தி அரசாணை பெறுவது போன்றவை தான். ஏற்கனவே தியேட்டரை  மூடி ஆள் வர காத்திருந்த நாட்கள் பலருக்கு நியாபகம் வந்தது ஒருபுறம் என்றால் மறுபுறம், வரிசையாய் மல்ட்டிப்ளெக்ஸை மட்டுமே வைத்துக் கொண்டிருக்கும் சிட்டி திரையரங்கு உரிமையாளர்கள், தமிழ் படம் இல்லையென்றால் என்ன? இருக்கவே இருக்கு, மலையாளம், தெலுங்கு, ஹிந்தி, ஆங்கில படங்கள் என்ற குஷன் இருக்கும் போது அதை விட மனசில்லை. அதனால் ஸ்ட்ரைக் ஆட்டத்திற்கு வர வில்லை என்று அவர்களது ஸ்டரைக் பிசுபிசுத்துப் போக முக்கிய காரணம்.

ஆனால் தயாரிப்பாளர் சங்கம் மிக வலுவாய் இம்முறை இந்த ஸ்ட்ரைக்கை நடத்தியது. வி.பி.எப் கட்டணத்தை முன்னிருத்தி ஆரம்பிக்கப்பட்டாலும்,  முறையான கணக்கு வழக்குக்காக, கம்ப்யூட்டரைஸ்ட் டிக்கெட்ங், எல்லாவற்றிலும் வெளிப்படைத் தன்மை என பல விதமான சப் டெக்ஸ்ட் கோரிக்கைகளுடன் இன்னும் அழுத்தமாய் போராட்டத்தில் குதித்தார்கள்.க்யூபுக்கு போட்டியாய் ஒன்றிரண்டு நிறுவனங்களை மாஸ்டரிங், மற்றும், ப்ரொஜெக்‌ஷனுக்காக இணைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இனி மாஸ்டரிங்குக்காக க்யூப்பை நம்பி இருக்க வேண்டிய தேவையில்லை. தமிழ் தயாரிப்பாளர்கள் கவுன்சிலே செய்து கொடுக்கும் என்று அதற்குரிய கட்டணத்தை வாங்கிக் கொள்ளும் என்று அறிவித்திருக்கிறார்கள்.

ஈ சினிமா எனும் 1 கே ப்ரொஜக்‌ஷனுக்காக இது வரை கட்டிக் கொண்டிருந்த பணத்தில் பாதியை கட்டினால் போதும் என்று க்யூப் ஒத்துக் கொண்டிருந்தாலும், 2கே, 4கேவுக்கான கட்டணங்களில் எந்தவிதமான மாறுதல்களும் இல்லை என்றே தெரிகிறது. வி.பி.எப் கட்டணமாய் பத்தாயிரம் ஆக்கியிருப்பதாய் சொன்னாலும் எவ்வளவு தூரம் அது நிஜம் என்று தெளிவான அறிவிப்பு வெளிவரவில்லை. ஏனென்றால் தமிழகத்தில் தற்போது 1கே ஈ சினிமா மிகவும் குறைவான தியேட்டர்களிலேயே இருக்கிறது. பெரும்பாலான தியேட்டர்களில் 2கே, 4 கே என தொழில்நுட்பம் உயர்ந்த ப்ரொஜக்டர்களுக்கு க்யூப் ஏற்கனவே மாற்றியாகிவிட்ட நிலையில் 1 கேவுக்கு பணம் குறைந்து ஏதும் பெரிய புண்ணியமில்லை. அது மட்டுமில்லாமல் 2 கே வுக்கு மேலேஉள்ள விலையில் மாற்றம் செய்தால் க்யூப்புக்கு மற்ற மாநிலங்களில் வாங்கும் பணத்திற்கு பங்கம் வந்துவிடும். என்பதால் அதை அறிவிக்காமல் இருக்கிறார்கள். அது மட்டுமில்லாமல் இது வரை க்யூப், யூ.எப்.ஓ, பி.எக்ஸ்.டி, ஸ்கிராபிள், ப்ரோவி, சோனி, ஏராக்ஸ் போன்ற நிறுவனங்கள் இதற்கு முன்பு க்யூப் நிர்ணையித்த விலையையேத்தான் வாங்கிக் கொண்டிருந்தது. இந்த போராட்டத்திற்கு பிறகு ஏராக்ஸ் தன் விலையைக் குறைத்திருக்கிறது இதை முன்பே செய்திருந்தால் நிஜமான போட்டி உருவாகி இந்த பிரச்சனைக்கே முடிவு ஏற்பட்டிருக்கும்.

ஆனால் ஏராக்ஸிடம் மிக குறைந்த தியேட்டர்களே இருக்கிறது. ஆறு மாதங்களுக்குள் க்யூபின் அக்ரிமெண்ட் பிடியில் இருப்பவர்கள் விலக வாய்ப்பு உருவாகியிருக்கிறது. அதன்படி மற்ற டிஜிட்டல் ப்ரொவைடர்கள் தங்களது சிறந்த மார்க்கெட்டிங் மற்றும் செட்டப் வசதிகளை வைத்து எப்படி சமாளிக்க போகிறார்கள் என்று பார்க்க வேண்டும். க்யூப்பும் தங்கள் பங்கிற்கு இந்த ஆறு மாதங்களுக்குள் தியேட்டர் அதிபர்களை எப்படி கவரப் போகிறது என்பதை பார்க்க வேண்டும். நிச்சயம் பணபலம் கொண்ட நிறுவனம் பெரிய அளவில் இறங்கி அடிக்க வாய்ப்பு அதிகம்.

டிக்கெட்டுக்கள் ஆன்லைனில் தான் விற்கப்பட வேண்டுமென்ற கோரிக்கை. கேரளாவில், கர்நாடகாவில் இருப்பதைப் போல அர்சுக்கும் நேரிடையாய் எத்தனை டிக்கெட்டுகள் விற்பனையானது, அதற்கான வரி எல்லாமே வெளிப்படையாய் தெரியவரும் முறையில் அமைக்கப்பட வேண்டும் என்ற கோரிக்கை. இதற்கு வெளிப்படையாய் பல திரையரங்கு உரிமையாளர்கள் நாங்கள் தயார். நேர்மைக்கு பெயர் போனவர்கள் எங்களது உறுப்பினர்கள் என்று கூக்குரலிட்டார்கள். ஆனால் அவர்களில் பெரும்பாலானவர்களுக்கு இதில் உடன்பாடே இல்லை. ஏனென்றால் தியேட்டருக்கு வரும் கூட்டம் குறைந்து கொண்டிருக்கும் வேலையில் முதல் நாள் இருநூறு டிக்கெட் விற்பனை என்றால் விநியோகஸ்தருக்கு ஏற்றார்ப் போல 50 -100 டிக்கெட் விலையை அட்ஜெஸ்ட்மெண்ட்டில் சம்பாதித்துக் கொண்டிருக்கும் பிரபல தியேட்டர்கள் பல. அட்ஜெஸ்ட்மெண்ட் பணம் மட்டுமில்லாமல், அதற்கான வரியை கணக்கு காட்ட தேவையில்லை. ஏற்கனவே வசூல் இல்லை அதனால் எம்.ஜி.தரமாட்டோம் என்று தியேட்டர் அதிபர்கள் கைதூக்கிவிட்டபடியால், அட்வான்ஸ் மட்டுமே வாங்கிக் கொண்டு படம் போடுகிற நிலையில் தியேட்டரதிபர்களுக்கு கணக்கு காட்டாமல் இருந்தால்மட்டுமே லாபம். அதிகம்.

சமீபத்தில் எங்களது பட வெளியீட்டிற்கு பிறகு எங்களது பங்கை பெரும் போது அதற்குரிய இன்புட் ஜி.எஸ்.டி டேக்ஸோடு வாங்கிக் கொள்ள இன்வாய்ஸ் எழுதி,வரியோடு வாங்க முடிகிற ஏரியா, சென்னை மற்றும் செங்கல்பட்டு ஏரியாக்களில் மட்டுமே, எங்களிடம் கணக்கு சரியாய் இருக்கு, நியாயமாய் இருக்கிறோம், கம்ப்யூட்டர் மூலமாய்த்தான் டிக்கெட் கொடுக்கிறோம் என்று எப்போது அரைகூவல் விடுக்கும் ஏரியாக்களில் எல்லாம் யாருமே ஜி.எஸ்டி நம்பர் கொடுக்கவில்லை. அதற்குரிய கணக்கும் கொடுக்கவில்லை. தோராயமாய் வரிகள் போக இவ்வளவு என்றும் அதை நான் பெற்றுக் கொண்டேன் என்று வாங்கிக் கொள்ளும் முன்பே லெட்டர் கொடுத்தால் பணம் தரும் பழைய வழக்கமே இன்னமும் இருக்கிறது.

இப்படியான பட்சத்தில் பெரிய கேள்விகளோடுதான் இந்த போராட்டம் முடிவுக்கு வந்திருக்கிறது. ஏற்கனவே சொன்னது போல, வி.பி.எப் கட்டணம், டிஜிட்டல் ப்ரொவைடர் ப்ரச்சனைகள் ஒரளவுக்கு தான் சரியாகியிக்கிறது. முக்கிய கோரிக்கையான வெளிப்படைத்தன்மைக்கு, அரசின் முன்பாகவே ஜூன் மாதம் வரை டைம் வாங்கியாகிவிட்டது. புக் மை ச்ஷோ, டிக்கெட் நியூ போன்ற நிறுவனங்களுக்கு ஒரே நாளில் தங்களது டிக்கெட் விற்பனை நெட்வொர்க்கை மாற்றிக் கொள்ளும் வசதியிருக்கும் இந்நாளில் இதற்கு மூன்று மாதங்கள் என்பது நேரத்தை இழுத்தடிக்கும் ஒர் உக்தி என்றே சொல்ல வேண்டும். பார்ப்போம் ஜூன் மாதத்திற்குள்ளாவது இதற்கு விடிவு கிடைக்கிறதா என்று? . இல்லாவிட்டால் காலத்திற்கு தியேட்டர்களின் ஆதிக்கத்தில் பிழைக்க வேண்டிய கட்டாயம் தயாரிப்பாளர்களுக்கு இருந்தே தீரும்..

சாப்பாட்டுக்கடை - பக்ரா பிரியாணி

பிரியாணிக்கடை என்றதும் ஒரு விதமான சலிப்பு கூட ஏற்படும் அளவுக்கு சென்னையெங்கும் பிரியாணி கடைகள். ஹைதராபாத் பிரியாணி, சீரக சம்பா பிரியாணி, ஆற்காடு பிரியாணி, என வகை வகையாய் பிரியாணி கடைகள். மக்களின் பாஸ்ட் புட்டாக மாறிவிட்டது பிரியாணி கடைகள். இத்தனை பிரியாணிக்களில் வெகு சில பிரியாணிக்களே பிரபலம். அதற்கு காரணம் அதன் தனிச்சுவையும் சர்வீஸும் என்றே சொல்ல வேண்டும். இப்படியான பிரியாணிப் போட்டிக் காலத்தில் புதிய பிரியாணிக்கடை பக்ரா பிரியாணி.

வடபழனியிலிருந்து கோடம்பாக்கம் மேம்பாலம் ஏறாமல், இடது பக்கம் சர்வீஸ் லேனில் நுழைந்தால் சின்னதாய் இருக்கிறது இந்த பிரியாணிக்கடை. ப்ளாக் அண்ட் வொயிட் காம்பினேஷனில் வித்யாசமான லுக்கில் ஒர் பிரியாணிக்கடை.

டேக்கவே மட்டுமே அங்கு இருக்கிறது. அதனால் சூடான மட்டன் பிரியாணி, சிக்கன் பிரியாணி, கோலா, என கலந்து கட்டி வாங்கி வந்தோம். அலுவலகத்துக்கு வந்து முதலில் சாப்பிட ஆரம்பித்தது மட்டன் பிரியாணியை. நன்கு வெந்த மட்டன் பீஸ்கள். நெஞ்சைக் கரிக்காத மசாலா என ஜமாய்த்தது. உடன் தொட்டுக் கொண்டு சாப்பிடக் கொடுத்த கத்திரிக்காய் அட்டகாசம். அதன் சுவை பிரியாணியை இன்னும் ஒரு வாய் எக்ஸ்ட்ரா சாப்பிட வைக்கும் என்பது உண்மை. சிக்கன் பிரியாணியும் அதே சுவையில். முக்கியமாய் ரெண்டு பிரியாணிக்கும் சுவை வித்யாசம் இருந்தது பெரிய விஷயம். பல கடைகளில் குஸ்காவை வைத்துக் கொண்டு சிக்கனோ, மட்டனோ அதை வைத்துக் கொடுத்துவிடுவார்கள்.

கோலா சற்றே பெரிய சைஸாய் இருந்தாலும், கோலாவுக்கான கிரிஸ்பினெஸ் கொஞ்சம் குறைவு. அத்தோடு மாவு அதிகம் இருந்ததாய் பட்டதால் வடை சாப்பிட உணர்வு இருந்தது. அதை பற்றி கருத்து சொல்லியிருக்கிறேன். விரைவில் சரி செய்யப்படும் என்றார் உரிமையாளர் அப்துல். இன்னமும் சுவிக்கி, ஊபர், புட் பாண்டா போன்ற புட் டெலிவரி ஆப்களில் வெளிவரவில்லை ஆதலால். இப்போதைக்கு நேரடியாய் போய்த்தான் வாங்க வேண்டும். கோடம்பாக்கம் பக்கம் போகிறவர்கள் ஒரு நடை போய் பார்த்து சாப்டு சொல்லுங்க. 

ப்க்ரா பிரியாணி

கோடம்பாக்கம் மேம்பாலம் 

சர்வீஸ் ரோடு,

வடபழனியிலிருந்து போகும் வழியில்

9600156784
044-4850557