கந்துவட்டி தான் தமிழ் சினிமாவை இயக்குகிறதா? -15

கந்துவட்டி தான் தமிழ் சினிமாவை இயக்குகிறதா? -15

தமிழ் சினிமா தியேட்டர் ஸ்ட்ரைக், நீ என்ன பண்றது ஸ்ட்ரைக் நான் பண்ணுறேன் ஸ்ட்ரைக், என்று தயாரிப்பாளர்கள் ஸ்ட்ரைக் அறிவிப்பு என பரபரப்பாய் போய்க் கொண்டிருக்கிறது தமிழ் சினிமா உலகம். தயாரிப்பாளர் சொல்லும் வி.பி.எப் கட்டணம் மட்டுமே இதற்கு காரணமல்ல. நீ தியேட்டரில் ப்ரொஜெக்டர் வைப்பதற்கு நான் எதற்கு காசு தரணும் என்பது நியாயமான விஷயம் தான்.   ஆனால் அதே நேரத்தில்  டிக்கெட் விலையை ஏற்ற இவர்கள் யார்? என்று தயாரிப்பாளர் தரப்பில் கேட்டிருப்பது. தயாரிப்பாளர்தான் டிக்கெட் விலையை நிர்ணையிக்க வேண்டும் என்று போராட இறங்கியிருப்பதும் செம்ம காமெடி.

ஏழெட்டு மாதங்களுக்கு முன்னால் எங்கள் டிக்கெட் விலை ஏற்றி பத்து வருடங்கள் ஆகிவிட்டது. எனவே ஏற்றிக் கொடுக்க வேண்டும். மும்பையைப் போல ப்ளெக்ஸி ரேட்டிங் வைத்துக் கொள்ள அனுமதிக்க வேண்டுமென்றெல்லாம் கோரிக்கை வைத்தவர்கள். இன்றைக்கு அரசு நிர்ணையித்த விலையான 150+ஜி.எஸ்.டி. + கே.வரி சேர்த்து வாங்கினால் இருநூறு ரூபாய் வந்துவிடுமென்று, பழைய விலையான 120க்கே வரி போட்டு வாங்கியும் தியேட்டரில் ஆள் நடமாட்டம் இல்லாமல் போய் விட்டது. அதனால் இன்னமும் விலை குறைத்து ஆட்களை உள்ளே இழுக்கும் வேலையை செய்து கொண்டிருக்கும் நிலையில் தியேட்டர்காரர்கள் விலையை ஏற்றி வாங்குவதாகவும், அதை குறைப்பதாக சொல்லுவதும் செம்ம காமெடியாய் இருக்கிறது.

தொடர் பெரிய படங்களின் தோல்வியின் காரணமாய் விநியோகஸ்தர்களும், தியேட்டர் அதிபர்களும், எம்.ஜி கொடுக்க மாட்டேன் என்று முடிவெடுத்துவிட்ட படியால் நேரிடையாய் அதிக விலைக்கு டிக்கெட்டை விற்க முடிவு செய்து தான் இந்த கோரிக்கை. ரஜினி படமோ, விஷால் படமோ வெளிவரும் போது யாரும் அதிக விலைக்கு டிக்கெட் விற்கக்கூடாது என்று கூவப் போவதில்லை. ஏனென்றால் இத்தனை நாள் மறைமுகமாய் வாங்கிக் கொண்டிருந்த அதிக விலையை, லீகலாய் வாங்க ஏதுவாக ஏதாவது சான்ஸ் இருக்கிறதா என்பதற்காக வழிதான் இது.

தியேட்டர்காரர்களுக்கு தெரியும் நிச்சயம் அரசு தன் கேளிக்கை வரியை விட்டுக் கொடுக்காது என்று. மற்ற கோரிக்கைகள் எல்லாம் ஏற்கனவே ஒத்துக் கொள்ளப்பட்டது. அதை சட்டமாக்க வேண்டியதைத் தவிர பெரிய கோரிக்கை  கேளிக்கை வரி மட்டுமே. தியேட்டர்களுக்கும் க்யூப் போன்ற நிறுவனத்திற்கும் இடையே உள்ள அக்ரிமெண்ட் காரணமாகவும், அவர்களிடமிருந்து கிடைக்கும் வி.பி.எப் தொகை மற்றும் விளம்பர கட்டணம் காரணமாகவும் ஆட்டத்திலிருந்து வெளிவர முடியாமல் அவதிப்படும் திரையரங்கு உரிமையாளர்கள் ஒரு புறம் என்றால் இன்னொரு புறம் வெளிவர தயாராக இருக்கும் ஆட்கள்.  ஆனால் வெளிவந்தால் சில பல லட்சங்கள் நஷ்ட ஈடு கொடுத்தால் மட்டுமே வெளிவர முடியும் என்பதால் ஓடுகிற வரைக்கும் ஓடட்டும் என்று அமைதியாய் இருக்கிறவர்கள் ஒரு பக்கம். எங்களூக்கு படம் தர மாட்டேன் என்கிறீர்கள் என்றால் நாங்கள் தியேட்டரே நடத்தவில்லை என்று அறிவிப்புக்கு பின்னால் க்யூப் போன்ற நிறுவனங்களின் கீ இருக்கிறது என்றே சொல்ல வேண்டும்.

ஏற்கனவே ஒரு வருடத்துக்கு முன் பத்து நாட்கள் தியேட்டரை மூடி வைத்ததினால் பார்வையாளர்களை இழந்து அவர்களை மீண்டும் தியேட்டருக்கு கொண்டு வர பட்ட பாடு அவர்களுக்கு தெரியும். தெரிந்தே இந்த அறிவிப்பை கொடுத்திருக்கிறார்கள் என்றால் அதற்கு முக்கிய காரணம் இந்த மார்ச் மாதம். இந்த மாதத்தில் சாதாரணமாகவே மக்கள் தியேட்டருக்கு வருவது மிகவும் குறைவாகவே இருக்கும் மாதம். பள்ளி, மற்றும் கல்லூரி மாணவர்களுக்கு பரிட்சை என்பதால் தியேட்டர்களுக்கு வரும் அதிகப்படியானவர்கள் ஆப்ஸென்ட். புதிய படங்கள் வேறு வராத காரணத்தால் எல்லா திரையரங்குகளீலும் முப்பது பெரும் நாற்பது பேரும் படம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தவர்கள் மெல்ல குறைந்து 5 -15 பேர் என்றாக, ஏசிக்கு கூட காசு வராது என்பதால் ஸ்டரைக் அறிவித்திருக்கிறார்கள்.

இம்மாத இறுதியில் விஷால் உள்ளிட்ட பெரிய நடிகர்களின் படங்கள் வரிசையிட்டிருக்க, ரஜினி படம் வேறு லிஸ்டில் இருக்க, ஐபிஎல் வேறு சென்னை சூப்பர் கிங்க்ஸோடு களமிறங்க காத்திருக்க, மக்களுக்கு எண்டர்டெயின்மெண்டுக்கு பஞ்சமில்லை. பட்.. இந்த லிஸ்டை மீறீ படங்கள் வராமல் போனால் நிச்சயம் மக்கள் தியேட்டர் பக்கம் வரும் பழக்கத்தை கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் விட்டு, யூட்யூப், அமேசான், நெட்ப்ள்க்ஸ் என மாறி விடுவார்கள். இழப்பு இரண்டு பக்கத்துக்கும்தான். இதை புரிந்து கொண்டோ, அல்லது அமிக்கபிள் செட்டில்மெண்ட் ஆகி, இம்மாத இறுதிக்குள் மீண்டும் தங்கள் வேலைகளை ஆரம்பித்தே ஆக வேண்டிய கட்டாயம் இரு பிரிவினருக்கும் இருக்கிறது.

ஆனால் அதே நேரத்தில் தியேட்டர் சீட் குறைப்பு, லைசென்ஸிங் முறை, ஆன்லைனில் டிக்கெட் விற்பனை என பல விஷயங்கள் இந்த காலகட்டத்தில் மிகத் தேவையான விஷயமே.. அத்தனைக்குமான தீர்வை நோக்கித்தான் இந்த போராட்டம் என்றால் அது நல்லதே.. இல்லாவிட்டால் மீண்டும் ஒரு பிம்பிலாக்கிபிலாக்கி போராட்டமாய் போய்விடக்கூடிய எல்லாம் வாய்ப்பும் இருக்கிறது.

சாப்பாட்டுக்கடை - வெங்கீஸ் பிரியாணி.

இருபது வருடங்களுக்கு முன்னால் பிரியாணி கடை என்பது பெரும் பாலும் மிலிட்டரி ஓட்டல்களிலோ, அல்லது மல்ட்டி க்யூசெயின் ரெஸ்டாரண்ட்களிலோ மட்டுமே கிடைக்கும். இன்று ஒரு தெருவுக்கு ரெண்டு பிரியாணி கடைகளாவது இருக்கிறது. எல்லாக் கடைகளிலுமே கிடைப்பது வழக்கமான பாஸ்மதி முஸ்லிம் பிரியாணி மட்டுமே. 

பிரியாணிக்கென ப்ராண்டாய் தன்னை வெளிப்படுத்திக் கொண்ட நிறுவனமான ஆசிப் பிரியாணி போன்றோர்கள் தக்காளி சாதத்தை பிரியாணி என்று விற்றுக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தில், நம்மூர் ஸ்டைலில், மணக்கும் சீரக சம்பா அரிசியில், மணக்கும் மட்டன், சிக்கன் பிரியாணி மட்டுமே தருகிறது வெங்கீஸ் பிரியாணி.

அதிக காரமில்லாமல், நன்கு வேகவைக்கப்பட்ட துண்டுகளோடு, உதிர் உதிராய் சமைக்கப்பட்ட சீரக சம்பா அரிசி. நெய், மசாலாவோடும், நல்ல தால்சாவுடனும் பட்டையை கிளப்புகிறது. இவர்களது பிரியாணி.

கருப்பையா மூப்பனார் பாலத்துக்கு அருகே ஒர் ப்ராஞ்சும், வடபழனி அம்பிகா எம்பயர் பக்கத்தில் ஒரு ப்ராஞ்சும் செயல் படுகிறது. வடபழனியில் இரவு 11 மணி வரை பிரியாணி கிடைக்கும். பிரியாணியோடு கொடுக்கப்படும் தால்சாவும் நல்ல சுவை. 

மணக்கும் சீரக சம்பா மட்டன், சிக்கன் பிரியாணிக்காக தலைப்பாக்கட்டிக்கும் ஜூனியர் குப்பாண்ணாவுக்கும் படையெடுத்து, மொக்கை வாங்கி, பெரிய பில்லை கொடுத்து நொந்து போயிருக்கும் பிரியாணி ரசிகர்களுக்கு இது ஒர் விருந்து.  முயன்று பாருங்கள்.

கொத்து பரோட்டா 2.0-60

கொத்து பரோட்டா 2.0-60

இந்த தமிழக அரசு கேளிக்கை வரியால் ஒரு நல்ல விஷயம் நடந்திருக்கிறது. மல்ட்டிப்ளெக்ஸுகளில் 150 ரூபாய் வரை விலையை வைத்துக் கொள்ளலாம் என்று தமிழக அரசு சொல்லியும் கூட, அனைத்து மல்ட்டிப்ளெக்ஸுகளும் வேணாம் எங்களுக்கு 120 ரூபாய் போது என்றிருக்கிறார்கள். பி.வி.ஆரும், ஐநாக்ஸும், இரட்டை வரி விதிப்புக்காக கிட்டத்தட்ட மூன்று வாரங்கள் தங்கள் திரையரங்குகளை மூடி, எதிர்ப்பு தெரிவித்திருந்த நேரத்தில், மெர்சல் ரீலீசின் போது சத்யமும், ஏஜிஎஸ்ஸும், அவர்களது திரையரங்குகளின் கடைசி நேரம் வரை மெர்சல் புக்கிங் ஆரம்பிக்காமலேயே இருந்தார்கள். காரணம் அவர்களுக்கும் விநியோகஸ்தர்களுக்குமான 150-120 ரூபாய் பிரச்சனைதான். 150 ரூபாய் டிக்கெட் விலைக்கு தமிழக அரசின் கேளிக்கை வரி, ஜி.எஸ்.டி எல்லாவற்றையும் சேர்த்து 204 ரூபாய் வருகிறது. அத்துடன் ஆன்லைன் டிக்கெட் விலையும் சேர்த்தால் 240 வந்துவிடும். முதல் மூன்று நாட்களுக்கு பெரிய நடிகர்கள் படத்திற்கு வேண்டுமானால் ஆட்கள் வருவார்கள். ஆனால் அதன் பின்பு எங்களது அரங்குகளுக்கு புட்பால் குறைந்துவிடும். அப்படி குறைந்தால் எங்களது திரையரங்கின் புட் அண்ட் பிவரேஜ் பிஸினெஸ் முழுவதுமாய் பாதிக்கப்படும். 200 ரூபாய்க்கு மேல் செலவு செய்து திரையரங்குக்கு வருகிறவன் நிச்சயம் தன் செலவை குறைக்க அவன் உண்ணும் உணவில் தான் முதலில் கை வைப்பான். இப்படி நாங்கள் குறைந்த விலை வைப்பதினால் எங்களது திரையரங்குக்கு என வாடிக்கையாளர்கள் அதிகமாவார்கள் என்றார்கள்.

இதற்கு முன்பு வரி விலக்கு பெற்ற தமிழ் படங்கள் என்றால் 120 ருபாயில் அறுபது ரூபாய் விநியோகஸ்தருக்க் கொடுப்போம் வரி உள்ள படமென்றால் வரி போக கிட்டத்தட்ட 45 வரை ஷேர் வரும்.  இப்போது வரி என்பது அடிப்படை விலைக்கு மேல் என்றாகிவிட்டதால் அறுபது ரூபாய் ஷேருக்கு ஓகே என்றால் படம் போடுகிறோம் என்று சொல்ல, வேறு வழியில்லாமல் விநியோகஸ்தரும் ஒத்துக் கொண்டார்கள். பிரச்சனைகளுக்கு பிறகு சென்ற வாரம் திறந்த பிவிஆர், ஐநாக்ஸும் இதையே கடைபிடிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள். இது ஆரோக்கியமான விஷயம். ப்ளெக்ஸி ரேட்டை வைக்க அனுமதி கொடுங்கள் என்று கூவியவர்களின் முதன்மையானவர்கள் மல்ட்டிப்ளெக்ஸ் காரர்கள் தான். அவர்களுக்குத்தான் இந்த இரட்டை வரி பெரிய அடி. பெரும்பாலும் மற்ற மொழி திரைப்படங்களை வைத்தே கல்லா கட்டிக் கொண்டிருப்பவர்களுக்கு புட்பால் குறைந்தால் பெரிய அடி விழுந்தே தீரும். இவர்களைப் பார்த்து பார்க்கிங் சார்ஜை ஏற்றியவர்கள் தற்போது விலையையும் குறைக்க ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள். மற்ற பிரபல மல்ட்டிப்ளெஸுகளை இதை தொடரும் நாள் வெகு தூரத்தில் இல்லை.

சமீபத்தில் வெளியான ஹிட் திரைப்படமான் சீக்ரட் சூப்பர் ஸ்டார், மற்றும் தெலுங்கு, ஆங்கில படங்களுக்கு கூட்டமே இல்லை என்பது விலையுர்வும், வரிகளும் மக்களை தற்சமயம் தியேட்டர் பக்கமிருந்து சற்று தள்ளியே நிற்க வைத்திருக்கிறது என்றே சொல்ல வேண்டும்.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
சீக்ரட் ஸூப்பர் ஸ்டார்

ஃபீல் குட் வகையரா திரைப்படங்களை எடுப்பதில் ஹாலிவுட்டுக்கு இணையாய் வளர்ந்துவிட்டது ஹிந்தி திரையுலகம். இன்சியா 15 வயது மிடில்க்ளாஸ் முஸ்லிம் பெண். அற்புதமான குரலுக்கு சொந்தக்காரி. ஆனால் டிபிக்கல் முஸ்லிம் ஆணாதிக்க, அடிப்படைவாத அப்பாவின் வன்முறை ஆதிக்கத்தால் தன் குரலுக்கான அங்கீகாரத்தை தேட முடியாமல் தவிக்கிறாள். அவளுக்கு இருக்கும் ஒரே ஆறுதல் அவளது அம்மா. இன்சியாவின் கனவை, தன் நசுக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் வன்புணர்வு வாழ்வுக்கிடையே மலர வைக்கிறவள். பெண்ணின் பாடல் ஆசைக்காக தன் நகையை விற்று லேப்டாப் வாங்கிக் கொடுத்து அவள் சீக்ரட் சூப்பர்ஸ்டாராய் வலம் வரும் போது பெரும் சந்தோஷமாகட்டும், நகை விற்றதால் கணவனிடம் மாட்டிக் கொண்டு என்ன செய்வது என்று புரியாமல் அவதிப்பட்டு அடிவாங்குமிடமாகட்டும், க்ளைமேக்ஸில் தீவிரமான முடிவெடுத்து கிளம்புமிடமாகட்டும் மெஹரின் நடிப்பு ஆசம்.

இன்சியாவாக சாய்ரா. 15 வயது பெண் குழந்தையின் பரபரப்பு. அப்பாவின் மேல் உள்ள வெறுப்பை காட்டுமிடத்தில் முகத்தில் தெரியும் கோபம். தன் பாடலை உலகமே கேட்க வேண்டுமென்ற பேராவல். நிஜத்தை உணர்ந்து எல்லாவற்றையும் இழக்க முடிவு செய்யும் போதான  அழுத்தம், பாடும் போது வெளிப்படும் உடல் மொழி. க்ளாஸ் மேட் சித்தனுடனான காஃப் லவ். என களேபரமான நடிப்பு.

அமீர்கான் வழக்கம் போல இதில் ஒர் காமியோ செய்திருக்கிறார். சற்றே கார்டூனிஷாக இருந்தாலும் சின்னச் சின்ன வசன மாடுலேஷன்களிலும், உடல் மொழியிலும் மனுஷன் பின்னி பெடலுக்கிறார்.

படத்தில் வரும் அமித் திரிவேதியின் பாடல்கள் அட்டகாச ஹிட் ரகமில்லையென்றாலும், நல்ல பாடல்கள். என்ன தான் டெம்ப்ளேட்டாய் ஸ்ட்ரிக்ட் அப்பா என்றாலும் கிட்டத்தட்ட வில்லன் ரேஞ்சுக்கு காட்டியிருப்பதும், 15 வயது பெண் வதோராவிலிருந்து பாம்பேவுக்கு ஸ்கூல் கட் அடித்துவிட்டு விமானத்தில் தனியே பறப்பது போல ஒரு சில நெருடல்கள் ஆங்காங்கே முளைத்தாலும், தன் அம்மா ஒரு இடியட், என்று திட்டிய மகள் பெண் என்பதால் அவள் கருவில் இருக்கும் போதே அழிக்க நினைத்த குடும்பத்திலிருந்து தப்பித்து, அவளை பெற்றெடுத்த பின் வந்த விஷயத்தை இன்சியா கேள்விப்படும் காட்சி, தனக்காக கவலைப்படும் ஸ்கூல் பட்டீ சிந்தனிடம் “ஏன் இப்படி என்னை தொந்தரவு செய்கிறாய்? உனக்கு செல்ப் ரெஸ்பெக்ட் கிடையாதா?’ என வித்யாசமான வசனங்கள் . எப்படியாவது இந்த பெண் வாழ்க்கையில் ஜெயிக்க வேண்டுமென்ற ஆதங்கம் மனம் முழுக்க வியாபித்து, அவள் அழும் போதெல்லாம் “வேணாண்டீம்மா குழந்தை” என்று தூக்கி அணைத்து ஆறுதல் சொல்ல விழையும் மனதை நமக்குள் உருவாக்கி விடுகிறார்கள்.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ஸ்டேண்டப் காமெடி என்று சொன்னவுடன் அது என்ன நின்னுட்டு காமெடி என்பவர்களும், பல பேர் பேசறதே காமெடிதான் இதுல உக்காந்துட்டு பேசினா என்னா? நின்னுட்டு பேசினா என்ன? என்பார்கள். பலருக்கு விஜய் டிவியில் வரும் கலக்கப் போவது யாரு? நிகழ்ச்சியில் பேசுகிறவர்கள் நியாபகம் வந்தால் அதற்கு நான் பொறுப்பில்லை. ஆங்கிலத்தில் இந்திய அளவில் வீர்தாஸ், கபில் ஷர்மா, வருண் தாகூர், நீத்தா பால்டா எனும் பெண் என பலர் பிரபலம். உலக அளவில் ராபி வில்லியம், எட்டி மர்பி போன்றோர் மட்டுமில்லாமல் இன்னும் நிறைய பேர் இருந்தாலும் தமிழ் நாட்டில் தமிழில் ஸ்டாண்டப் காமெடி என்றால் ரெக்கார்டட் கைத்தட்டல், சிரிப்புக்கிடையே ஜோக்கு தோரணங்களை கொடுப்பவர்கள் தான். ஆனால் நிஜத்தில் முன்னாள் சாக்லெட் பாய், பாரின் மாப்பிள்ளை என அன்புடன் அழைக்கப்படும், சுச்சீ லீக்ஸ் சுச்சியின் கணவர் கார்த்திக் குமார் மிகப் பிரபலம். இவர் பிரபலம்னு சொல்வதற்கு எதுக்குடா சுச்சி எல்லாம் என மைண்ட் வாய்ஸ் ஓடுவது  எனக்கு கேட்கிறது. அவரது நிறுவனமான ஈவாம்ஸ் மூலமாய் நிறைய பேர் தங்கிலீஷ் ஸ்டாண்டப் காமெடியன்களாய் வெற்றிகரமாய் வலம் வர ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள். குறிப்பாய் அரவிந்த் எஸ்.ஏ, அலெக்ஸாண்டர் போன்றோர்.

நடுநடுவே ரெண்டொரு வரிகள் தமிழில், மச்சா, ஓத்தா.. போன்ற சிறப்பு வார்த்தைகளை பயன்படுத்துவார்கள். இவர்களது ஷோக்கள் பார், பப், காபி ஷாப் அல்லது ஏதாவது கார்பரேட் லாஞ்ச் ஷோவுக்கிடையே நடப்பதால்,  அதற்கு வருகிற கூட்டம்  பெரும்பாலும் ஹையர் மிடில் க்ளாஸ் வகையராவாகவும், பல மாநிலத்தவர்களாகவும் இருப்பதால் இவர்களின் நிகழ்ச்சி தங்கிலீஷாகவே இருப்பது ஸ்டாண்டப் காமெடியர்களின் பலம்.  

மிக இயல்பாய், ஜோக்கு தோரணங்களாய் இல்லாமல், சமகால அரசியல் சமூக விஷயங்களை தங்களது இயல்பான நகைச்சுவை உணர்வைக் கொண்டு சர்காஸமாய் பேசுவது தான் ஸ்டாண்டப் காமெடி. கிட்டத்தட்ட.. அந்தக்கால எம்.ஆர்.ராதா, என்.எஸ்.கிருஷ்ணன் போல என்று கூட சொல்லலாம். ஆங்கில ஸ்டாண்டப் காமெடியன்கள் சமீப சினிமா, அரசியல், சமூகத்தில் நடக்கும் அவலங்கள், என எல்லாவற்றையும் கலாய்த்து விட்டுத்தான் மறுவேலை பார்ப்பார்கள். சென்னையை அடிப்படையாய் கொண்ட காமெடியர்கள் பெரும்பாலும் லோக்கல் பாலிடிக்ஸ் பேசுவதில்லை. குறிப்பாய் பிரபலங்களை கலாய்த்தல் என்பது மிகப் பெரிய ஸ்டேட் துரோகமாய் கருதும் ஊர் இது. நகைச்சுவைக்கு பேர் போனவர்கள் இருக்கும் மாநிலமென்றாலும் சமீபகாலமாய் நகைச்சுவை உணர்வே சுத்தமாய் இல்லை என்கிற அளவில் மழுங்கிப் போய் எதற்கெடுத்தாலும் என்னை எப்படி அப்படி பேசலாம் என்று அவர்களே சொந்தத்திற்கு கலாய்த்து கொண்டு திரிகிறவரக்ளாய் உருவெடுத்திருப்பதால் கொஞ்சம் ஜாக்கிரதையாகவே செயல் பட வேண்டியிருக்கிறது. இருந்தாலும் ஆதனால் முழுக்க முழுக்க, தமிழில் ஸ்டாண்டப் காமெடி செய்கிறாவர்களை விரல் விட்டு எண்ணிவிடலாம். அதில் சமீபகால வரவாக ஜகன் கிருஷ்ணனின் வருகை. பல புதிய அமெச்சூர் கலைஞர்கள் என களமிறங்க ஆரம்பித்திருப்பது தமிழ் “நின்னுட்டு பேசுற நகைச்சுவை”க்கு பலம் சேர்க்கும் என்று தோன்றுகிறது..  https://www.youtube.com/watch?v=rpuhdhhoFIg&feature=youtu.be https://www.youtube.com/watch?v=A6AJifUmSt8

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

கந்து வட்டிதான் தமிழ் சினிமாவை இயக்குகிறதா? -14

சினிமாவில் இருக்கவேண்டும் என்கிறவர்களிடையே எதையாவது புதிதாய் செய்ய வேண்டுமென்ற ஆசையில் உழல்பவர்கள் அதிகம். அதற்காக, காடாறு மாதம், நாடாறு மாதமென காசு சேர்த்து படம் எடுக்கிறவர்கள் ஒரு புறம் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள். நண்பர் வெளிநாட்டு வாழ் இந்தியராய் இருந்த காலத்திலிருந்து தெரியும். அங்கிருந்தே தொலைபேசியில் பேசிக் கொண்டிருப்பார். இந்தியாவுக்கு நிரந்தரமாய் வந்ததும், அவர் ஆரம்பித்த முதல் விஷயம் சினிமா தயாரிப்பு. அப்போதெல்லாம் டிஜிட்டல் என்பது மப்பும் மந்தாரமுமாய் வெறும் வாயில் பேசிக் கொண்டிருந்த காலம். மனுஷன் அன்றைய லேட்டஸ்ட் பேனாசோனிக் கேமராவை விலைக்கு வாங்கிக் கொண்டுவந்தேவிட்டார். உடன் எடிட் செய்ய சிஸ்டம் எல்லாம் வைத்து , தயாரிப்பு நிறுவனத்திற்கு பெயர் வைத்து தொடங்கியாயிற்று.

டிஜிட்டல் சிஸ்டத்தில் ஆர்வமுள்ள, அல்லது கொஞ்சம் அதைப் பற்றிய அறிவுள்ள ஒர் குழுவை அமைக்க நினைத்தார். வார இறுதி நாட்களில் அவர் இளைஞர்களைக் கூட்டி டிஜிட்டல் எப்படி சினிமாவை மாற்றப் போகிறது என்பதை பற்றி என்னை பேசச் சொல்லி, டிஜிட்டல் கேமராவை பற்றிய அறிவை பரப்ப ஆரம்பித்த நேரம். அனைவரும் கேட்ட கேள்வி ஏன் நீங்களே இதுல ஒரு படமெடுத்து ப்ரூவ் பண்ணக்கூடாது? என்றதுதான்.

நியாயமான கேள்வியும் கூட. மனிதர் உடனடியாய் தயாராக ஆரம்பித்தார். அன்றைய காலத்தில் டிஜிட்டலில் படம் எடுத்தாலும் பிலிமில் தான் ப்ரொஜெக்‌ஷன் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. டிஜிட்டலில் எடுத்த படத்தை மீண்டும் ரிவர்ஸ் பராசசிங் செய்து பிலிமுக்கு மாற்றி அதை பிரிண்ட் எடுத்துத்தான் ஓட்ட வேண்டும். என்ன ஒரு நல்ல விஷயம் என்றால், பதினாலு ரீல் படத்துக்கு பதினாலு ரீல் நெகட்டிவ் மட்டுமே போதும்.

மிகச் சிறிய பட்ஜெட்டில் படமெடுக்கலாம் என்று முற்றிலும் புதியவர்களை கொண்டு களத்தில் இறங்க ஆரம்பித்தார். அந்த சமயத்தில் எனக்கு வேறொரு ப்ராஜெக்ட் விஷயமாய் அவரிடம் நெருக்கம் குறைய ஆரம்பித்திருந்த நேரம். ஆனால் அவரிடம் தயாரிப்பு என்ற போதே.. சார்.. டெக்னாலஜி வேற தயாரிப்புங்றது வேற. மத்தவங்க சொல்றாங்களேனு ப்ரடக்‌ஷன்ல இறங்காதீங்க. என்றேன். “என்னங்க சங்கர்.. நீங்களே. .இப்படி டிஸ்கரேஜ் பண்றீங்க?”என்று கடிந்தார்.

சில மாதங்களுக்கு பின் அவரை மீண்டும் சந்திக்க சென்றிருந்தேன். மனிதர் கொண்டாட்டமாய் இருந்தார். புதிது புதிதாய், இயக்குனர், ஒளிப்பதிவாளர், நடிகர், நடிகைகள் என பல பேரை அறிமுகப்படுத்தினார்.  அனைவரும் புதியவர்கள். கதையைப் பற்றிக் கேட்டேன். மிகவும் வீக்கான ரெகுலர் காதல் கதை. எல்லாரையும் அனுப்பி விட்டு, “சார்.. தப்பா நினைச்சுக்காதீங்க.. புதியவர்களை வைத்து படம் ஆர்மபிக்கிறது நல்ல விஷயம்தான். பட் எனக்கென்னவோ உங்களுக்கு இது பாடமா ஆயிரும்னு தோணுது. என்ன தான் நீங்க டெக்னாலஜியில ஸ்ட்ராங்குனாலும், படம் எடுத்துட்டாலும், மார்கெடிங், டிஸ்ட்ரிப்யூஷன் எல்லாம் இம்மாதிரியான படங்களுக்கு இல்லவே இல்லை. ஸோ.. மினிமம் கேரண்டி கண்டெண்ட் இல்லாம இறங்காதீங்க” என்றேன்.

நண்பருக்கு கோபம் வந்துவிட்டது. “நீங்க பாஸிட்டிவான மனிதர்னு நினைச்சேன். இனிமே இந்த பட விஷயமா நாம பேச வேணாம் என்று கிளம்பிவிட்டார். எனக்கு அவரிடம் எப்படி சொல்லி புரியவைப்பது என்றே புரியவில்லை. அதன் பிறகு இரண்டு வருடங்களுக்கு நான் சந்திக்கவேயில்லை. நடுநடுவே வேறொரு நண்பர்கள் அவரைப் பற்றி பேச விழையும் போதுகூட நான் தடுத்துவிடுவேன்.

ஒரு நாள் ப்ரசாத் லேபில் ஒரு ப்ரிவீயூவுக்காக சென்றிருந்த போது, கார் பார்கிங்கில் அவரை சந்தித்தேன். படத்தைப் பற்றி ஏதும் பேசவேயில்லை. அவரும் நான் எதுவும் கேட்காததை நினைத்து பொதுவாய் பேச முயன்று கொண்டிருந்தார். கிளம்ப எத்தனித்த போது, கைபிடித்து இழுத்து” நீங்க சொன்னது தான் சார் சரி” என்றார். குரல் தழுதழுத்தது.

“படம் ஆரம்பிக்கும் போது என்னவோ பட்ஜெட்ல ஆர்மபிக்கிறோம்னு ஆர்மபிச்சோம். மேனேஜர்ல ஆர்மபிச்சு, வாய்ப்பு கொடுத்த டைரக்டர் வரைக்கும் ஏமாத்துறாங்க. பல சமயத்துல ஏண்டா இதுல கால வச்சோம்னு வருத்தப்பட்டு வெளியேறலாம்னு நினைச்ச போது கழுத்துவரைக்கும் புதைஞ்சிட்டேன். ஒரு கோடில எடுக்க நினைச்ச படம். இன்னைக்கு சின்ன பட்ஜெட்டுனு சொல்லி, ரெண்டரைக்கு வந்து நிக்குது. எல்லாம் புது ஆர்டிஸ்ட். டெக்னீஷியன்கள். வியாபாரம்னு ஒரு விஷயத்துக்கு கூட ஆளு வரலை. வீட்டை அடமானம் வச்சிருக்கேன். ஏதாச்சும் பண்ண முடியுமா பாருங்க. என்றார். நான் ஏற்கனவே சொன்னேனிலலியா என்று சொல்லி அவரின் மனதை நோகடிக்க விரும்பவில்லை.  படம் பார்ப்பதாய் சொன்னேன். பார்த்தேன். மிகச் சாதாரணமான படம். டிஜிட்டல் டூ பிலிம் கன்வர்ஷனில் வேறு பல பிரச்சனைகள். டெக்னீஷியன்கள் இவரின் ஆர்வத்தை வைத்து டெஸ்ட் செய்திருக்கிறார்கள். பல சொதப்பல்கள். 

“நான் இப்ப சொல்றதையும் தப்பா எடுத்துக்க கூடாது. இதுல வியாபாரம்னு ஆக ஏதுமிருக்கிறதா எனக்கு தெரியலை. அப்படி ஆகணும்னா அதுக்காக மார்கெட்டிங் செய்து, விளம்பரம் கொடுக்கிற செலவுக்குத்தான் பணம் வர வாய்ப்பு. இப்போதைக்கு வீட்டை மீட்கணும். படத்தை அப்படியே விடுங்க. வேலைக்கு போங்க.. வீட்டை மீட்டுட்டு அப்புறம் பல விஷயங்களை யோசிப்போம் என்றேன். இறுகிய முகத்தோடு ஏதும் பேசாமல் போனார். சில நாட்களுக்கு பிறகு வெளிநாட்டிலிருந்து கால். அவர் தான். சந்தோஷமானேன்.  பின்பு பல் ஆண்டுகள் தொடபில்லை. என் முதல் படம் வெளியான போது மீண்டும் அவரிடமிருந்து கால். சென்னை நம்பர். “மொத்தமா இந்தியாவுக்கே வந்துட்டேன். புதுசா படம் ஆரம்பிக்கப் போறேன். வாங்க பேசுவோம்.” என்றார். அந்தப்படமும் இது வரை ரிலீஸாகவேயில்லை. 

சாப்பாட்டுக்கடை - கோவை சாவித்ரி மெஸ்

சமீப காலமாய் மெஸ் என்று பெயர் வைத்து விட்டாலே ஸ்பெஷல் கவனம் வந்துவிடுகிறது என்பதற்காக எங்கு பார்த்தாலும் மெஸ், மெஸ் என்றே பெயர்கள் தட்டுபடுகின்றது. குறிப்பாய் நான்வெஜ் என்றால் கட்டாயம் மெஸ்ஸில் தான் முடியும். அப்படியான ஒர் தினத்தில் இந்த மெஸ்ஸைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்டேன். சாலிக்கிராமம் பாஸ்போர்ட் ஆபீஸுக்கு முன் பில்டிங்கில் ஆரம்பித்திருந்தார்கள். 

மிகவும் விசாலமான இடம். டிபிக்கல் கல்யாண வீடு போல வரிசைக்கட்டி டேபிள்கள் போடப்பட்டிருந்தது. நான் போனது இரவு 9 மணிக்கு. கிட்டத்தட்ட மூடும் தருவாயில் இருந்ததால் என்ன இருக்கிறது என்று கேட்டேன். இட்லி, சப்பாத்தி, தோசை இருப்பதாய் சொன்னார்கள். இட்லியும், தோசையும் ஆர்டர் செய்துவிட்டு, சைட்டிஷாய் மட்டன் கேட்ட போது காலியாகிவிட்டது என்றார்கள். பள்ளிப்பாளையம் சிக்கன் இருப்பதாய் சொல்ல, அதை ஆர்டர் செய்தேன்.

முதற்கட்டமான் ஒரு இட்லி கொடுங்கள் என்று கேட்க, கொஞ்சம் சிக்கன் குழம்பும், சட்னியும், வைத்தார்கள். நல்ல சுர்ரென்ற உறுத்தாத காரம், இட்லியோடு குழைத்து சாப்பிட, அடுத்த இட்லிக்கு சிக்கன் குழம்பு கேட்டால் அதுவும் காலி, மீன் குழம்புதான் என்றார்கள். இட்லி மீன் குழம்பு.. ஓக்கே.. ஆசம்..ஆசம் என்று அதை ஊற்ற, நிஜமாகவே ஆசம். தோசையும் நல்ல முறுகலாய் வர, அதையும் மீன் குழம்போடு ஒரு ஊறவைத்து சாப்பிட்டாகிவிட்டாயிற்று. 

பள்ளிப்பாளையம் சிக்கன். நல்ல காரத்துடன், இடையிடையே நெருடும் தேங்காயோடு, நன்கு வெந்திருந்ததும், சுவையை மேலும் கூட்டியது. பினிஷிங் டச்சாய் கலக்கி என்றேன். வெளிர் மஞ்சளில் நல்ல வெங்காயம் போட்ட தளதள கலக்கி வர, ஒரே கல்ப்பில் அடித்துவிட்டு பில் கேட்டால் நூற்றிச் சொச்சம் என்றார்கள். 

ரெண்டொரு நாள் கழித்து, நண்பர் ஒருவர் சாப்பிடக்கூப்பிட, அவரை அழைத்துக் கொண்டு மீண்டும் லஞ்சுக்கு சாவித்ரி மெஸ். சுமாரான கூட்டமிருந்தது. வெஜ் அண்ட் நான் வெஜ் மீல்ஸ் வைத்திருக்கிறார்கள். சிக்கன்,மீன் குழம்பு அருமை. மட்டன் குழம்பு கொஞ்சம் தண்ணீராய் இருந்தது. டேஸ்ட் ஓகே. ரசம் வழக்கம் போல கொங்கு நாட்டு அதே சுவை. லேசான புளிப்புடன். இம்முறை வஞ்சிரம் மீனும், மட்டன் சுக்காவும். பள்ளிப்பாளையம் சிக்கனும் ஆர்டர் செய்தோம். மட்டன் சுக்காவும் நல்ல சுவையுடன் இருந்தாலும் இன்னும் கொஞ்சம் சாப்டாக இருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்குமோ என்ற நப்பாசை இருக்கத்தான் செய்தது. 

பட் நல்ல திருப்தியான சாப்பாடு. என்பது ரூபாய்க்கு மீல்ஸ் இரண்டு நான் வெஜ் சைட்டிஷ் என எல்லாம் சேர்த்து முன்னூறுக்குள்தான். 

கோவையில் இண்டஸ்ட்ரியல் கிச்சன் வைத்திருந்தவர்கள் இங்கே ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள். நல்ல சுவை. மலிவான விலை. மிக சுத்தமான சூழ்நிலை என தரமாய் இருக்கிறது. கோவை சைட் சாப்பாட்டை சாப்பிட அநியாயமாய் ஈரோடு குப்பண்ணாவில் சொத்தை இழப்பதை விட, இங்கே மினிமம் கியாரண்டி. 

கோவை சாவித்ரி மெஸ்

பாஸ்போர்ட் அலுவலகம் அருகில்
பரணி ஸ்டூடியோ முன் தெரு.
சாலிகிராமம்.

கந்து வட்டிதான் தமிழ் சினிமாவை இயக்குகிறதா? -12

சினிமா அவ்வளவுதான் இனி அது மெல்லச் சாகும் என்று சொல்லும் போதெல்லாம் ஓர் புதிய டீம் வந்து எல்லாவற்றையும் தலைகீழாய் போட்டு புரட்டி புத்துயிர் கொடுத்துவிடும். ஒரு தலை ராகம், புது வசந்தம், சேது, காதல், பீட்சா, என பெரிய லிஸ்டே இருக்கிறது. அது போலத்தான் சினிமாவை நம்பி வரும் புதியவர்களும். புதியவர்கள் என்றவுடன் இளைஞர்கள் என்று தோன்றினால் அது தவறு. சினிமாவில் எந்த அளவிற்கு இளைஞர்கள் வருகிறார்களோ அதே அளவிற்கு 50ஐ கடந்தவர்களின் வரவும் அதிகம்.

அந்த காலத்துல எம்.ஜி.ஆரே 40க்கு மேலத்தான் வந்து ஜெயிச்சாரு. எனக்கு என்ன 45 ஆறது. அட்லீஸ்ட் ஒரு நல்ல கேரக்டர் ஆர்டிஸ்ட் ஆயிட மாட்டேனா? என்ற நம்பிக்கையோடு தினம் ஒவ்வொரு ஆபீஸாய் ஏறி, தன் போட்டோவை கொடுத்துவிட்டு, அஸிஸ்டெண்ட் டைரக்டரை கைக்குள் போட்டுக் கொள்ள மாதத்தில் ஒருவர் என முறை வைத்து சரக்கடித்து, நட்பு கொண்டாடி, சரக்கின் நன்றிக்காக, அவர் கோ டைரக்டரிடம் அறிமுகப்படுத்திவிட, சிகப்பாய் இருந்தால்  கோயில், கல்யாணம், ஆபீசர், கொஞ்சம் வசனம் பேச வரும் என்றால் டாக்டர் போன்ற கேரக்டர்கள் கிடைக்கும். இப்படி பல லாபி செய்து கிடைக்கும் வாய்ப்பை டயலாக் ஒழுங்காய் பேசாத காரணத்தால், பணால் ஆகிப் போன சம்பவங்கள் இவர்களுக்கு ஏராளம்.அப்படி ஒரு முறை வாய்ப்பு போனால் மீண்டும் டயலாக் வாய்ப்பு வருவது என்பது மிகவும் கஷ்டம் தான் அந்த டைரக்‌ஷன் டீமைப் பொருத்தவரை.

தமிழ்நாட்டில் இருக்கும் ஆண் பெண்களிடம் உங்களுக்கு நடிக்க சான்ஸ் கிடைத்தால் ஓகேவா? என்று கேட்டால் கிட்டத்தட்ட எழுபது சதவிகிதம் பேர் தலையாட்டுவார்கள். எப்படிங்க அவ்வளவு தைரியமா சொல்லுறீங்க? என்று கேட்டோமானால், சமீபத்தில் மிகச் சாதாரணமாய் வந்து மிக பெரிய இடத்தை அடைந்த ஹீரோக்களின் பெயரைச் சொல்லி, நான் அவனை விட ஸ்மார்ட்டா இல்லை ரெண்டு படம் நடிச்சா நமக்கும் நடிப்பு வந்திரப் போவுது என்பார்கள்.

மிடில் ஏஜ் கேரக்டர்களில் நடிக்க எப்பவுமே சினிமாவில் ஆட்கள் தேவைதான். போலீஸ், ஏட்டு, குருக்கள், அய்யர், ஆபீஸர்ஸ், கலெக்டர், ஜட்ஜ், டாக்டர் என டிமாண்ட் அதிகம். அப்படிப்பட்ட கேரக்டர்களில் புதியதாய் வந்து வாய்ப்புகள் கிடைத்து நல்ல நடிகர்களாய் ஜெயித்தவர்கள் இருக்கத்தான் செய்கிறார்கள். ஆனால் அதை விட அதிக அளவில் தோல்வியடைந்தவர்களும் உண்டு.  பெரும்பாலும், செய்யும் தொழில் நஷ்டமடைந்தவர்கள், கம்பெனி லாஸ் ஆகி வேறு வேலைக்கு போக முடியாதவர்கள். என ஒரு புறம் வாழ்க்கையில் தோற்றவர்கள் ஒரு புறம் என்றால் இன்னொரு புறம்  கொஞ்சம் வசதியாய் காரோ, பைக்கோ வைத்துக் கொண்டு, சுய தொழில் ஒன்றை செய்து கொண்டே நடிப்பையும் ஒரு கை பார்க்க முயல்கிறவர்கள். இரண்டு வகையான ஆட்களில் இரண்டாம் வகை ஆட்களுக்கு கொஞ்சம் அதிகமாகவே வாய்ப்புகள் கிடைக்கும். ஏனென்றால் பொருளாதார சுதந்திரம். அதனால் அவர்களுக்கு கிடைக்கும் உடனடி உதவி இயக்குனர்களின் தொடர்பும், நட்பின் காரணமாய் சின்னச் சின்னக் கேரக்டர்களில் வாய்ப்பு கிடைத்து சட்டென ரெண்டொரு சீன்களில் நடிக்க வாய்ப்பை பெற்று விடுவார்கள்.

ஆனால் முதல் வகை ஆட்களுக்கு அப்படியான வாய்ப்பு வருவது அப்படி சுலபமல்ல. தொடர்ந்து அலைய வேண்டும். ஏஜெண்டுகள் மூலமாய் கூட்டம் கூட்டமாய் வரும் காட்சிகளில் போய் அட்மாஸ்பியர் ஆர்டிஸ்டாய் வலம் வந்து அங்கே அவர்களின் கட்டிங் போக கிடைக்கும் பணத்தில் குடும்பத்தை ஓட்ட வேண்டும் என்கிற நிலையின் காரணமாய் இரண்டாம் நிலை ஆட்கள் போல நேரடியாய் உதவி இயக்குனர்கள் தொடர்பின் மூலமாய் வாய்ப்பை பெற செலவு செய்ய முடியததால் கேரக்டர்கள் அவ்வளவு சீக்கிரம் கிடைக்காது. அப்படி கிடைக்கும் வாய்ப்பு ஒர் மெடிக்கல் மிராக்கிள் தான்.

நண்பர் ஒருவர் ஜூனியர் ஆர்டிஸ்டாய் வலம் வந்து கொண்டிருந்தவர். தீடீரென காலையில் ஒரு கால். “சார்.. உடனே வாங்க லொக்கேஷனுக்கு ஒரு த்ரூஅவுட் ரோல் வாய்ப்பு.” என்று உதவி இயக்குனர் சொன்னதும் “பெருமாளே.. கண்ணைத் தொறந்திட்டே..” என்று பதட்டத்துடன் போய் சேர்ந்தார். ஏற்கனவே ஷூட்டிங் ஆரம்பித்திருந்தது. டைரக்டரின் நண்பர் ஒருவரைத்தான் அந்த கேரக்டருக்கு பிக்ஸ் செய்திருக்க, அவர் ஏனோ வரவில்லை/ அவருக்கு பதிலாய்த்தான் இவருக்கு அழைப்பு. அவசர அவசரமாய் கமிஷனர் உடை போடப்பட்டு, வசனம் எல்லாம் சொல்லிக் கொடுத்தாயிற்று. நண்பருக்கு பதட்டமாய் இருந்தாலும், பெரிய நடிகர்கள் காம்பினேஷன். நிச்சயம் படத்தின் நீளத்திற்காக குறைக்கபட முடியாத காட்சி என்று காட்சியின் வசனத்தை படிக்கும் போதே அவருக்கு தெரிந்தது. சட்டென மனதில் வாங்கிக் கொண்டு, தயாரானார்.

“சார். சொதப்பிறாதீங்க” என்று உதவி இயக்குனன் காதை கடித்துவிட்டுப் போனான். இவருக்கு பதட்டமாய் இருந்தாலும் வெளியில் அதைக் காட்டிக் கொள்ளாமல் தயாரானார். ஷாட்டுக்கு முன்னால் ஒரு மானிட்டர் பார்க்க தயாரானார்கள். முக்கிய நடிகர்கள் காம்பினேஷனில் காட்சி விவரிக்கப்பட்டு, மானிட்டர் ஆரம்பிக்க, நண்பரின் முறை வந்ததும் சொல்லிக் கொடுத்தது போல நான்கு வரி டயலாக்கை நல்ல மாடுலேஷனோடு சொல்லி முடித்தார். இயக்குனர். சந்தோஷமாய் கை தட்டி குட் என்று சொல்லிவிட்டு டேக் போகலாமா என்ற போது. பரப்ரப்பாய் ஒருவர் உள்ளே நுழைந்தார்.  இயக்குனரிடம் கொஞ்சம் நெருக்கமாய் நின்று தயக்கமாய் ஏதோ காதோரமாய் சொல்ல, இயக்குனர் நண்பரையே பார்த்தபடி அவருடன் பேசி முடித்தபின் உதவி இயக்குனரைப் பார்த்து “பிரபா.. சாருக்கு கமிஷனர் ட்ரஸைப் போட்டுட்டு, இவரை இன்ஸ்பெக்டராக்கிருங்க” என்று கேமராமேனிடம் ஷாட் விளக்க போய்விட்டார். நண்பருக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை. உதவி இயக்குனர் அருகே வந்து “அன்லக்கிசார்.. நீங்க. .இவனுக்கு பதிலாத்தான் உங்களை இங்க போட்டேன். அவனே திரும்ப வந்திட்டான் டைரக்டருக்கு ரொம்ப க்ளோஸு அவன்” என்று அவர் ட்ரெஸ்ஸில் உள்ள கமிஷனருக்கான ஸ்டார்களை கழட்ட காஸ்ட்யூமரிடம் சொல்லிவிட்டு, கிளம்பினார். அன்றைய ஷூட்டிங் தான் நண்பர் நடித்த கடைசி படம்.

கொத்து பரோட்டா 2.0-59

சென்சார் எனும் கொடுங்கோலன்.

ஒரு படத்தை தயாரித்து வெளியிடுவது என்பது சாதாரண விஷயம் கிடையாது. அதனால் தான் அதற்கு பேர் டெலிவரின்னு வச்சிருக்காங்க என்று நடிகர் சத்யனின் அப்பா அடிக்கடி சொல்லுவார். இன்றைய தேதிக்கு நிலைமை மிக மோசம். தயாரிப்பதில் ஆரம்பித்து, ஒவ்வொரு நிலையை தாண்டி வருவது என்பது அசாத்யமான விஷயமாகிக் கொண்டிருக்கிறது. இதில் முக்கியமான நிலை சென்சார். ஏற்கனவே சென்சாருக்கும் நம் திரையினருக்குமிடையே பல விதமான வேறுபாடுகள். பிரச்சனைகள். ஹிந்தி படத்தில் காதலர்கள் கிஸ்ஸடித்தால் “யூ”. அதே நம்மூரில் அடித்தால் “ஏ” என பலவிதமான கலாச்சார வழிகாட்டிகளோடு சிறப்பாக செயல்படுகிறவர்கள் நம்மூர் சென்சார் போர்ட் ஆட்கள். இதில் பெரிய படத்தில் கெட்ட வார்த்தை, டபுள் மீனிங், ரத்தகளறியாய் காட்சி வைத்தாலும் முன்பிருந்த வரிவிலக்கிற்காக “யூ” கொடுப்பார்கள். எவனாவது சின்ன தயாரிப்பாளர் கொஞ்சமே கொஞ்சம் ரத்தம் தூரத்தில் தெளித்தார்ப் போல காட்டினால் கட்டுடன் ‘ஏ” கொடுப்பார்கள். இப்படியான ஓரவஞ்சனைகளை பற்றியும், இவர்கள் தின்றே தீர்க்கும் டிபன் வகையராக்கள் பற்றியும் எழுத நிறைய இருந்தாலும் இன்றைய தயாரிப்பாளர்கள் தலையாய பிரச்சனையாய் உருவாகியிருக்கும் சென்சாருக்கு அப்ளை செய்யும் விஷயத்தைப் பற்றிப்  பேசியே ஆக வேண்டும்.

முன்பெல்லாம் நமக்கு சென்சார் ஸ்கிரிப்ட் எழுதும் ஆட்களிடம் மொத்த பொறுப்பையும் ஒப்படைத்தால், அவர்களே சென்சார் போர்ட் ஆட்களை தொடர்பு கொண்டு, அதற்கான தொகையை கட்டி, ஸ்க்ரீனிங் ஏற்பாடுகளை கவனித்துக் கொள்வார்கள். படம் பார்த்த பிறகு நமக்கும், சென்சார்போர்ட் மெம்பர்களுக்குமிடையே நடக்கும் கந்தாயங்கள் தனிக்கதை.  இதை கம்ப்யூட்டர்மயமாக்குகிறோம் என்று மத்திய அரசு முடிவு செய்து ஈ.சினிரமா எனும் இணைய தளம் மூலமாய் மட்டுமே சென்சாருக்கு அப்ளை செய்ய முடியும் என்று சொன்னார்கள். இனி வரும் நாட்களில் எல்லாமே வெளிப்படையாய் இருக்கும். யார் யார் எப்போது அப்ளை செய்கிறார்களோ அந்த வரிசைப்படிதான் சென்சார் ஆகும். தயாரிப்பாளர்களுக்கு தங்களது நிலை என்ன என்பதை எஸ்.எம்.எஸ் மூலம் தெரிய படுத்தி நேரடி தொடர்பை ஏற்படுத்துவதால், மிடில் மேன்களின் உதவி இல்லாமலேயே வேலை சுலபமாய் முடிந்துவிடும் என்றார்கள். அட நல்ல விஷயமாய் இருக்கிறதே என்று பல சிறு முதலீட்டு தயாரிப்பாளர்கள் சந்தொஷப்பட, பொங்கலுக்கு ரிலீஸ் என்று முடிவு செய்துவிட்டு, கொட்டுவாய் வரை ப்ரீ ப்ரொடக்‌ஷனில் வைத்துக் கொண்டு, கடைசி நேரத்தில் இன்ப்ளூயன்ஸ் மூலமாய் உடனடி சென்சார் செய்து பழக்கப்பட்ட மிகச் சிறு பெரிய தயாரிப்பாளர்களுக்கு துக்கமாகவும் இருந்தது.

ஆனால் பிரச்சனை பெரியவர்கள் சிறியவர்கள் என்றில்லை. அனைவருக்குமான பொது விஷயமாய் சைட் ப்ரச்சனை மூலம் ஆர்மபித்தது. இந்தியா முழுவது தயாரிப்பாளர்கள் சென்சாருக்காக ஒரே நேரத்தில் மொத்தமாய் ஆயிரம் பேருக்கும் மேல் லாகின் செய்ய வாய்ப்பில்லாத ஒரு சைட், பாதி நேரம் ஐ.ஆர்.டிசி சைட்டை விட படு மோசமாய் தொங்கிப் போய் நிற்கும். அடைந்தால் மகாதேவி இல்லையேல் மரணதேவி ரேஞ்சுக்கு சபதத்தோடு, தொடர் முயற்சியில் வெற்றிபெற்றால் முதல் பக்கத்தை படித்து விட்டு, அடுத்த பக்கத்தை தொட்டால் எரர் மெசேஜ் வந்து நிற்கும். சரி டீத்திங் ப்ராப்ளம் என காத்திருந்து பல புகாருக்கு பிறகு கொஞ்சம் ஓக்கே வானால், அடுத்த பிரச்சனை ஆதார் நம்பருடன் இணைந்த மொபைல் நம்பர் மட்டுமே இணைக்கப்பட வேண்டும்   என்பது போன்ற சீரிய விதிகளை பாலோ செய்து. அவர்கள் கேட்டிருக்கும் தரவுகளை டிஜிட்டல் டேட்டாவாக மாற்றி அப்லோட் செய்தால், அதன் நிலை என்ன என்பதை தெரிந்து கொள்ள அவர்கள் எஸ்.எம்.எஸ் அனுப்புகிறார்கள். அது வந்தவுடன்  மீண்டும் பகீரத பிரயத்தனங்களுடன் லாகின் செய்து பார்த்தால் தான் நம் அப்ளிக்கேஷன் நிலை தெரியும்.

ஒரு வழியாய் எல்லா கந்தாயங்களையும் முடித்து சென்சாருக்கான தொகையை ஆன்லைன் ட்ரான்ஸ்பர் செய்யும் வசதிக்கு க்ளிக் செய்தால் அது வேலை செய்யாது. இல்லை அந்த பக்கத்திலிருந்து கல்லுளிமங்கன் போல நகரவே நகராது. சரி இதை பர்றி நம் இடைத்தரகரிடம் கேட்டால் ஆயிரத்து சொச்ச மார்க்கு வாங்கியும் “நீட்”டில் பாஸ்சாக முடியாதவர் போல விழிப்பார். ஆர்.ஓவிடம் சொன்னால் கால் டைவர்ட் ஆகி, அங்கிருக்கும் அடுத்த நபருக்கு செல்லும். அவர் அப்படியா? ஒர்க் பண்ணலையா? ஆவுமே சார்.. நல்லா பாருங்க என்பார். எத்தனை முறை கேட்டாலும் அவர் ஏதோ கம்ப்யூட்டர் விற்பனர் போலவும், நமக்கும் அதற்கும் ஸ்நானப் ப்ராப்தியும் இல்லாதவர்கள் போலவும் பேசுவார். பெங்களூரிலிருந்து நான் லாகின் செய்தேன் என்று சொன்னதற்கு நீங்க உங்க கம்பெனிய சென்னையில வச்சிட்டு ஏன் பெங்களூர்ல லாகின் பண்ணீங்க? என்ற கேள்வி கேட்கும் அலவிற்கு விற்பனர் அவர். பின்பு நம் பின்புலத்தையும் கம்ப்யூட்டர் அறிவையும், ஆற்றலையும் விளக்கி சொன்னால், கொஞ்சம் பம்மி. “அதுக்கு நீங்க பாம்பே கால்செண்டருக்குத்தான் காண்டேக்ட் பண்ணனும்” என்பார். 

பாம்பே கால் செண்டர் என்பது “ஏக் காவ் மே ஏக் கிஷான் ரஹதாத்தா” ரேஞ்ச் தான் கிந்தி தெரியாவிட்டால் மொத்தமும் போச்சு, ஏற்கனவே லைன் கிடைக்க, அரை மணி நேரம் ஆகும். அத்தனைக்கும் மீறி காளியாத்தா, மாரியாத்தாவையெல்லாம் வேண்டிக் கொண்டு, இங்கிலீஷ் பேசுறவன் வரணும் என்கிற வேண்டுதல் பலித்தால் நல்லது. அல்லது மீண்டும் முதலிலிருந்தே ஸ்டார்ட் செய்ய வேண்டும். ஒரு வழியாய் லைன் கிடைத்து நம் பிரச்சனையை எல்லாம் சொல்லி புரியவைத்தால், அங்கேயும் “அப்படியா.. சரியா செக் செய்தீர்களா? ஒரு ஸ்நாப் ஷாட் எடுத்து அனுப்புங்களேன்?” என்பது போன்ற ஹெல்புகள் மட்டுமே முதலில் கிடைக்கும். அவர்களின் மெயில் ஐடிக்கு எல்லாவற்றையும் அனுப்பிவிட்டு காத்திருந்தால் பதில் மெயில் வரும் என்று எதிர்பார்பது பேராசை. எனவே மீண்டும் கால் செண்டர். அவர்கள் இம்முறை ஆமாம் சர்வர் பிரச்சனை என்று ஒத்துக் கொண்டு, காலையில ட்ரை பண்ணுங்க, இல்லாட்டி நடுராத்திரி ட்ரை பண்ணுங்க என்பார்கள். நான் ஏன் நடுராத்திரியில சுடுகாட்டுக்கு போகணும் என்று கேட்க நினைத்தாலும் முடியாது.  ஆன்லைன் இல்லாட்டி என்ன அதான் ஆப்லைனில் பணம் கட்டலாமில்லை என்று நம்மூரில் கேட்டால் “அதெல்லாம் வாங்க கூடாதுன்னு ஸ்ட்ரிக்டா சொல்லிட்டாங்க சார் “ என்கிறார்கள். அப்புறம் என்ன எழவுக்கு ஆப்லைன் ஆப்ஷன் என்றே தெரியவில்லை.

இப்படி எல்லா இம்சைகளையும் தாண்டி ஒரு வழியாய் சர்வர் கிடைத்து, பணம் கட்டி, க்யூவில் நின்று, எஸ்.எம்.எஸ் மூலமும், மெயில் மூலமும் பணம் கிரெடிட் ஆனதாய் வந்த பின்புதான் நமக்கு நிம்மதி வரும். பிறகு சென்சார் நடக்கவிருக்கும் தேதிக்கான காத்திருப்பு. நீங்க உங்கள் கண்டெண்டை லோட் செய்து வைத்துக் கொள்ளுங்கள் என்று அறிவிப்பு வந்த மாத்திரத்தில் லோட் செய்து வைத்தால். நாளை காலையில் சென்சார் என்றால் முதல் நாள் நடு ராத்திரிக்கு கொஞ்சம் முன்னே நாளைக்கு காலையில் சென்சார் என்று லோக்கல் ஆர்வோ மெசேஜ் அனுப்புவார்.  ஒரு வழியாய் அடித்து பிடித்து தியேட்டரை கன்பார்ம் செய்து சென்சாரை முடிப்பதற்குள் போதும் போதுமென்றாகிவிடும்.

தரகர்களை வைத்து, பேரம் பேசி, லஞ்ச லாவன்யத்தை வளர்பதை தவிர்க்கத்தான் இந்த ஆன்லைன் விஷயம் ஆரம்பத்தில் டீத்திங் ப்ராப்ளம் இருக்கத்தானே செய்யும் என்பீர்களானால் கிட்டத்தட்ட நானகைந்து மாதங்கள் ஆகிவிட்டது. இன்றைக்கும் இதே நிலை தான் இந்த இணையதளத்தில் நிலை. அதே நிலைதான் நம்மூர் ஆட்களின் உதவும் அறிவும்.

எல்லாவற்றுக்குமே பாம்பேயிடமிருந்துதான் மெசேஜ் வரணுமென்றால் எதற்காக ரீஜினல் சென்சார் அலுவலகம்?. இன்றைய தேதியில் பெரும்பாலனவர்களுக்க் அடிப்படை கம்யூட்டர் அறிவு படித்தவர்களுக்கு இருக்கிறது என்றாலும் இம்மாதிரி பிரச்சனைகளின் போது கால் செண்டரை அணுகி தெளிவு பெற ஹிந்தியோ, ஆங்கிலமோ சரளமாய் பேசத் தெரிந்தால் மட்டுமே அடுத்த கட்டத்தை நோக்கி போக முடியுமென்பது எப்படி எல்லோருக்கும் சாத்தியம்?. பேமெண்ட் கேட்வேயில் உள்ள பிரச்சனையை இத்தனை தொடர் புகார் மின்னஞ்சல்களுக்கு பிறகும் சரியாகவில்லை என்றால் யாரைத்தான் அணுகுவது?. இத்தனை பிரச்சனை இருக்கும் பட்சத்தில் ஏன் ஆப்லைன் ஆப்ஷனான ட்ராப்ட், செக் போன்ற வகைகளில் பணம் பெற ஏன் மறுக்கிறார்கள்?. தயாரிப்பாளர்களுக்கு ஏன் ரெண்டு தினம் முன் அவர்களதுபட சென்சார் விஷயமாய் தகவல் வருவதில்லை?. சென்சார் நடந்து முடிந்த பின் உங்களது படம் இன்றைக்கு சென்சார் என்று மெயில் அனுப்பவது எந்த வகையில் திறமையான மேனேஜ்மெண்ட்?.

இத்தனை கேள்விகளுக்கு ஒர் சிறிய,சீரிய முயற்சியாய் அவர்களது சர்வரையும், பேமெண்ட் கேட்வேயும் சரியாகும் வரை ஆப்லைனில் செயல்பட அனுமதித்தால் பல தயாரிப்பாளர்களுக்கு நிம்மதியாய் இருக்கும். ஸ்டரைக், சிறிய படங்களுக்கு திரையரங்கு கிடைக்காமை, ஜி.எஸ்.டி, லோக்கல் டேக்ஸ், அதிகரிக்கப்பட்ட டிக்கெட் விலை என பல பிரச்சனைகளை, வட்டி சுமைகளை வைத்துக் கொண்டு, ஆயிரம் பிரச்சனைகளோடு படத்தை தயாரித்து வெளியிட வரும் தயாரிப்பாளர்களை அட்லீஸ்ட் பத்து நிமிடத்திற்கு கிட்டத்தட்ட ரெண்டாயிரம் ரூபாய் பணம் சென்சார் பீஸாய் கட்டி, அவர்கள் பார்ப்பதற்கான அரங்குக்கு பணம் கட்டி, அவர்களது டிபன், காப்பி, சாபாட்டு செலவுக்கு பணம் கொடுத்து கிட்டத்தட்ட 50-1 லட்சம் ரூபாய் செலவு செய்ய காத்திருக்கும் அவர்கள் என்ன பாவம் செய்தார்கள்?.

கந்து வட்டிதான் தமிழ் சினிமாவை இயக்குகிறதா ? -10

சாட்டிலைட், டிஜிட்டல், இந்தி, தெலுங்கு, என பல விதமான வியாபாரங்கள் ஒரு சினிமாவுக்கு இருக்கிறது என்று தெரிந்து அதை அனைத்தையும் தங்களின் தொடர்புகளால் விற்று விடும் தயாரிப்பாளர்கள் இருக்கும் இதே திரையுலகில் தான் இதெல்லாம் இருக்குனு சொல்றாங்க.. ஆனா அது ஏன் என் படத்துக்கு மட்டும் கேட்டு வர மாட்டேன்குறாங்கன்னு தனக்குத்தானே கேட்டுக் கொள்ளும் தயாரிப்பாளர்களும் இருக்கும் இடம் தான் தமிழ் சினிமா.

அப்படியாப் பட்டவரை தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டு “ உங்க படம் பத்தி கேள்விப்பட்டேன். இந்தி ரைட், தெலுங்கு ரைட் வாங்கிக்கிறோம்” என்று போன் வந்தால் எப்படி இருக்கும் அந்த தயாரிப்பாளருக்கு. உச்சி முதல் உள்ளங்கால் வரை சந்தோஷம் புரைக்கேறி குதித்தார். “ என்ன விலை?” என்று கேட்டது எதிர் முனை.  இவருக்கு என்ன சொல்வது என்றே புரியவில்லை. “ மார்கெட்டுல நம்ம படம் பத்தி நல்ல பேச்சு இருக்கு. இந்திக்கு ஒரு பத்து ரூபா கேட்டுட்டு இருக்கேன்” என்று தயக்கத்தோடு, இன்னும் ஜாஸ்தியா சொல்லியிருக்கலாமோ? இல்லை ஜாஸ்தியா சொல்லிட்டோமோங்கிற குழப்பத்தோட பதில் சொல்ல,

” சரி.. விடுங்க.. வேணும்னா நான் தெலுங்கும் சேர்த்து எடுத்துக்குறேன். 14 ரூபா ஓகே வா” என்றார்.

இதுக்கு ஏழு அதுக்கு ஏழு அடிச்சோம்டா லக்கி ப்ரைஸ் என்று நினைத்தாலும் “இல்லீங்க 17னா ஓகே” என்று கொஞ்சம் கொத்து காட்டினார்.

“சரி விடுங்க 15 ஓகே பண்ணுங்க.. அதுக்கு மேல முடியாது. எங்களுது மும்பை கம்பெனி. மாசத்துக்கு இத்தனை படம்னு நாங்க லிஸ்ட் போட்டுத்தான் எடுப்போம் உஙக் படம் சாட்டிலைட் போயிருச்சுங்களா?”

“இல்லை பேசிட்டிருக்கோம்” கெத்து

“இந்த மாசம் டார்கெட்டுல சாட்டிலைட் ஒர் படம் பாக்கி இருக்கு சோ.. தெலுங்கு, ஹிந்தி ரைட்ஸ் ஒரு 15. சாட்டிலைட் ஒரு 25 ஓகேவா.. மொத்தம் 40. இருபது ரூபா உங்க அக்கவுண்ட் டீடெயில் எல்லாம் அனுப்புங்க.. உங்க படத்தோட டீடெயில் எல்லாம் வாட்சப்புல அனுப்புங்க.. ஒரு அரை அவர்ல உங்க அக்கவுண்டுக்கு 50 பர்செண்ட் ட்ரான்ஸ்பர் பண்ணிருவோம். மீதி பணம் நாளைக்கு எங்க ஆபீஸுலேர்ந்து ஆளுங்க வந்து அக்ரிமெண்ட் போட்டப்புறம் ட்ரான்ஸ்பர் பண்ணிருவோம்.. ப்ரொவைடட் உங்க படத்து மேல ஏதும் பைனான்ஸியல் ப்ரச்சனை இல்லைங்கிறத தெரிஞ்சதுனாலத்தான் சொல்லுறோம் . ஓகே..”

என்றதும் தயாரிப்பாளர் மயக்கம் போடாத குறைதான்.  உடனடியாய் தன்னுடய டீடெயில் எல்லாத்தையும் அவனுக்கு அனுப்பி வைத்தார். அனுப்பிய அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் மீண்டும் அந்த ஆளிடமிருந்து போன். “சார்.. உங்க கிட்ட ஜி.எஸ்.டி  இல்லையா?” என்ற குரலில் அதிர்ச்சி இருந்தது. 

“இல்லீங்க.. படத்துக்கு எல்லாமா ஜி.எஸ்.டி கட்டணும்?”

“எனி பிஸினெஸ் ஜி.எஸ்.டி இஸ் மஸ்ட் சார்.. ஆஹா.. இப்ப உங்களோட நான் பிஸினெஸே பண்ண முடியாது. நீங்க இப்ப அப்ளை பண்ணாலும் இருபது நாளாவது ஆகும். .. என்ன பண்ணலாம். ?
 என்று எதிர் முனை அமைதி காத்தது.

இங்கே தயாரிப்பாளர் போனை மூடிக் கொண்டே பக்கத்திலிருந்த ப்ரொடக்‌ஷன் மேனேஜரிடம் “ என்னயயா ஜி.எஸ்.டி எடுக்க சொல்லச் சொல்லவேயில்லையே? என்று கடிந்து கொண்டே “ வேணும்னா ஒரு 10 பர்செண்ட் பிடிச்சி வச்சிக்கங்க.. நான் இருபது நாள்ல ஜி.எஸ்.டி எடுத்ததும் ட்ரான்ஸ்பர் பண்ணுஙக்” என்றார்.

“இல்லீங்க அதெல்லாம் சரிப்படாது.. சரி ஒண்ணு பண்றேன் உங்களுக்காக ஏன்னா இந்த மந்த டார்கெட்டை நான் முடிக்கணும். ஸோ.. ரிஸ்க் எடுத்து ட்ரான்ஸ்பர் பண்ணுறேன். அதுக்கு முன்னாடி நான் அனுப்பப் போற 20 லட்சத்துக்கு 2 பர்சண்ட் எனக்கு சார்ஜ் பிடிப்பாங்க.. சோ.. நீங்க எனக்கு அதுக்கான யு.டி.ஆர் நம்பரை கொடுத்தீங்கன்னா.. நான் உங்களுக்கு ட்ரான்ஸ்பர் பண்ணிருவேன். பண்ணிட்டு சொல்லுங்க” என்று போனை கட் செய்துவிட..

மேனேஜர் ஏல்லாவற்றையும் கேட்டு விட்டு. “சார். பொருளு நம்முளுது. அவன் வாங்கப் போறான்.  மீடியேட்டர் எல்லாம் வச்சி வித்தாக்கூடா வித்த காசு வந்ததுக்கு அப்புறம் தான் அவனுக்கான கட்டிங் கொடுக்குறது வழக்கம். இங்க் எல்லாமே உல்டாவா இல்ல இருக்கு. எனக்கு ஜி.எஸ்.டி வேணும்னா தெரியாம இருக்கலாம். பட் சினிமா தெரியும்” என்றார்.

”அவன் யூ.டி.ஆர் தானே கேட்டான்”

“சார்.. அவன் அக்கவுண்டுக்கு அனுப்புன உடனே தான் யுடிஆர் நம்பர் வரும். யுடிஆர் நம்பர் வந்திருச்சுன்னா.. நம்மால அக்கவுண்டுல இருக்கிற பணத்தை ஸ்டாப் பண்ண முடியாதுங்க. எனக்கென்னவோ சந்தேகமா இருக்கு. சதுரங்க வேட்டையில நம்ம வினோத் சொன்னா மாதிரி. ஒருத்தன ஏமாத்துனம்னா.. அவனோட ஆசையை தூண்டணும்னு  சொல்வாரு.. அது போல இவன் நம்ம ஆசைய தூண்டிட்டான். அடுத்த ஏமாற்றதுதான் மிச்சம்.

அப்போது ஒரு மெசேஜ் வந்தது. அது ஒரு கார்பரேஷன் பேங்க் அக்கவுண்ட் டீடெயில்.  “என்னய்யா அக்கவுண்ட் நம்பர் எல்லாம் கரெக்டாதானே இருக்கு ஏதோ கார்பரேட் கம்பனி போல.. ஏர் மீடியா நெட்வொர்க்னு எல்லாம் இருக்கே?’

அடுத்த முறை போன் வரும் போது தன் அத்தனை சந்தேகங்களோடு தயாரிப்பாளர் “ தம்பி.. பொருளு என்னுது.. நான் எதுக்கு உங்களுக்கு பணம் அனுப்பணும். நீங்க ஒண்ணு பண்ணுங்க.. ஒர்ருவாவை எனக்கு அனுப்புங்க.. அதிலேர்ந்து உங்க 2 பர்செண்ட நான் திரும்ப அனுப்புறேன். நாளைக்கு அக்ரிமெண்ட் போடும் போது மொத்த பணத்தையும் ட்ரான்ஸ்பர் பண்ணிக்கலாம்” என்றவுடன். கொஞ்சமும் அசராமல் 

“இன்னையோட மந்திலி டார்கெட் முடிஞ்சுருங்க.. உங்களுக்கு அடுத்த மாசம் இதே ஆபர் கொடுப்பமா இலல்யான்னு தெரியாது. யோசிச்சிக்கங்க.. “ என்றது எதிர் முனை..

“இல்லீங்க.. ஆபர் போனா பரவாயில்லை. அடுத்த மாசம் நீங்க சொல்லுற ஆபரை சொல்லுங சம்மதம்னா பிசினெஸ் பண்ணுவோம் என்றதும் கட் ஆன போன் தான் திரும்ப எடுக்கப்படவேயில்லை.

இது கதையல்ல நிஜம். சமீபகாலமாய் தமிழ் திரையுலகில் நடந்து கொண்டிருக்கும் நிஜம். மேற்ச் சொன்ன கம்பனி அக்கவுண்ட் டீடெயில் கூட உண்மைதான். ஆர்வக்குட்டி தயாரிப்பாள்ர்கள் பலர் இப்படி ஏமாந்து உள்ளார்கள். எனவே தமிழ் சினிமா கந்துவட்டிகளால் மட்டுமே நடக்கவில்லை. இம்மாதிரியான ஏமாற்றுக் காரர்களுக்காகவும் நடக்கிறது.

கொத்து பரோட்டா 2.0-58

கொத்து பரோட்டா 2.0-58

படிக்கிற பழக்கம் வழக்கொழிந்து கொண்டே வருகிறது என்பது எப்படி உண்மையோ அதே அளவுக்கு ஓரமாய் படிப்பவர்கள் உருவாகிக் கொண்டும் இருக்கிறார்கள். படிப்பவர்கள் இல்லாமலா சேத்தன் பகத்தில் புத்தகங்கள் லட்சக்கணக்கில் விற்கிறது என்பீர்களானால் நியாயமாய் நம் நாட்டின் மக்கள் தொகைக்கு கோடிக் கணக்கில் விற்க வேண்டும். சினிமாவில் தற்போது வரும் பெரும்பாலான உதவி இயக்குனர்களுக்கு படிக்கும் பழக்கமே சுத்தமாய் இல்லை என்பதும், அதை விட எழுதும் திறமை  அட்லீஸ்ட் கம்ப்யூட்டரிலாவது எழுதும் பழக்கம் கூட இல்லை என்றே சொல்ல வேண்டும். மேக்ஸிமம் ட்விட்டரில் ரெண்டு வரியும், பேஸ்புக்கில் நாலு வரியும் மட்டுமே இவர்களின் மொத்தமான எழுத்துப் பணி. வெறும் சினிமா பார்த்தே படமெடுக்க வருகிறார்கள். அதனால் தான் பெரும்பாலான தற்போதைய படங்களில் கேரக்டர்கள் மனதுக்கு நெருக்கமாய் இருப்பதில்லை.

என்னிடம் உதவியாளராய் வர விரும்பும் இளைஞர்களிடம் நான் கேட்பது ரெண்டே ரெண்டு கேள்விதான். புத்தகங்கள் படிப்பாயா? சமீபத்தில் பார்த்து மிகவும் பிடித்த படமெது?. என்பதுதான். முதல் கேள்விக்கு பெரும்பாலானவர்கள் பொன்னியின் செல்வனையும், சுஜாதாவையும் கட்டாயமாக சொல்வார்கள்.  பொன்னியின் செல்வன் எத்தனை பாகம் என்ற கேள்வியிலேயே டக் அவுட் ஆகி போகிறவர்கள் ஒருபுறமென்றால் இன்னொரு புறம் சரியாய் பதில் சொல்லி, சரி பழுவேட்டரையர் யார்? என்று கேள்விக்கு மிக தீவிரமாய் மூளையை நிரடி தேடிப் பார்த்து “சாரி சார். மறந்திருச்சு.” என்பார்கள். சுஜாதா பற்றிக் கேட்டால் இன்னும் சுத்தம். இந்தியன் படத்துக்கு டயலாக். மணிரத்னம் படம் என்று ஜல்லியடிப்பார்கள். இன்னும் கொஞ்சம் பேர் அவரோட திரைக்கதை எழுதுவது எப்படி? மட்டும் படிச்சிருக்கேன் சார்.. என்பார்கள். அப்படியா உனக்கு பிடித்த சிறந்த திரைக்கதை எது என்று கேட்டால் அப்போதைக்கு பரபரப்பாய் ஓடி ஒர் பெரிய நடிகரின் பெரும் மசாலா படத்தை சொல்வார்கள்.  சமீபகாலமாய் திரைப்படங்களிலிருந்து திரைப்படமெடுக்க காப்பியடிப்பதிலிருந்து இம்ப்ரூவ் ஆகி, குறும்படம் எடுக்க குறும்படத்தையே காப்பியடிக்க ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள். ஸோ படிப்பது என்பது இல்லாததால் தான் இந்த நிலை. எப்படியாவது வருங்கால சந்ததியரை புத்தகம் படிக்க பழக்குவது என்பது எதிர்கால இந்தியாவுக்கு மிக அவசியமான ஒன்று என்றே தோன்றுகிறது.

அப்படியான விஷயத்தை ஆந்திர அரசு “புக் ஹுண்டி” என்ற பெயரில் மாணவர்களை பள்ளி லைப்ரரியிலிருந்து புத்தகங்களை எடுத்துக் கொள்ளவும், அவர்களிடமிருக்கும் புத்தகங்களை லைப்ரரிக்கு கொடுக்கவும் ஏதுவாய் செயல்பட ஆரம்பித்திருக்கிறார்கள். ஒரு விதத்தில் இது நல்ல முயற்சி தான். அட்லீஸ்ட் இப்படி ஆரம்பிக்கும் போதாவது ஒரு சில பக்கங்களை படிக்க ஆரம்பிக்க வாய்ப்பிருக்கிறது. கூடவே வாரத்திற்கு மூன்று க்ளாஸ்களாவது லைப்ரரி ப்ரீயட் வைத்து புத்தகம் படிப்பதை கட்டாயமாக்கினால் இன்னும் சிறப்பாய் அமையும். பெரும்பாலான கல்லூரிகளில் லைப்ரரிக்கான ப்ரீயட் மதியம் வரும் கடைசி இரு வகுப்புகளாய் இருக்க, கட் அடித்து பஸ் பிடித்து வீடு வருவதற்கோ, மேட்னி செல்வதற்கோ, எதாவது ஒரு மாலில் கோக்கை சப்பிக் கொண்டு வேடிக்கை பார்ப்பதற்கோதான் செலவாகிறது.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

தமிழ் நாட்டின் சினிமா டிக்கெட் விலையை 25 சதவிகிதம் உயர்த்தியதை ஒத்துக் கொள்ளாமல், மேலும் உயர்த்திக் கேட்டும், அரசின் பத்து சதவிகிதம் கேளிக்கை வரியை எதிர்த்தும் புதிய படங்களை வெளியிடாமல் போராடி மல்ட்டிப்ளெக்ஸுகளில் அதிகபட்சம் 150 + கேளிக்கை வரி+ ஜி.எஸ்.டி யோடு சேர்த்து 200 ருபாய் வருகிறது. இதனூடே ஆன்லைன் புக்கிங் சார்ஜ் வேறு. சிங்கிள் ஸ்க்ரீன், சிற்றூர், பெரிய ஊர், மாநகராட்சி, பேருராட்சி என்று தனித்தனியே இல்லாமல் மொத்தமாய் எல்லா தியேட்டர்களிலும் அதிக பட்சம் ஏசி அரங்குக்கு 120, ஏசி இல்லாத அரங்கிற்கு 100 ரூபாய் + வரிகள் என நிர்ணையித்து உள்ளார்க்ள். இதற்காக மிகவும் போராடியவர்கள் தியேட்டர்காரர்கள்தான். விலையேற்றத்தை ஒப்புக் கொண்ட பின் தயாரிப்பாளர் சங்கத்திலிருந்து இனி எம்.ஆர்.பியில் தான் திண்பண்டங்கள் விற்க வேண்டும். பார்க்கிங் கட்டணம் வாங்கக்கூடாது என்றெல்லாம் விஷால் அறிக்கை விட, தியேட்டர் அதிபர்கள் கொந்தளித்துவிட்டார்கள். இவர் யார் எங்களை கலக்காமல் அறிக்கை விடுவது என்று சண்டை ஆரம்பித்துவிட்டது. அவர்கள் கொடுத்த அறிக்கையெல்லாம் முன்பே சட்டத்தில் உள்ளதுதான். இதற்கு முன் அதிகபட்ச விலை 50-120 இருந்த போது சென்னையை அடுத்த மற்ற ஊரக்ளில் எல்லாம் 200-300 கொடுத்துத்தான் படம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்கள் ரசிகர்கள். அரசுக்கும் இது தெரியும். தயாரிப்பாளர்கள், விநியோகஸ்தர்கள் அனைவருக்கும் தெரியும். சாதாரண சின்ன படங்களுக்கு குறைந்தபட்சம் என்பதிலிருந்து 100 என பல வருடங்களாய் வாங்கிக் கொண்டுதான் இருக்கிறார்கள். தயாரிப்பாளர்களுக்கு அந்த தொகைக்குத்தான் வசூல் விபர்ங்களும் வரும்.

இப்போது அபீஷியலாய் அரசு நிர்ணையித்துவிட்டது. இனி அரசை ஏமாற்றி, மக்களை ஏமாற்றி, தயாரிப்பாளர்களை ஏமாற்றி தொழில் நடத்தாமல் முன்பு கிடைத்ததை விட முப்பது முதல் நாற்பது ரூபாய் அதிகமாய் வருமானம் வரும் வழிவகை அரசு செய்திருக்கிறது. இனியாவது கம்ப்யூட்டரைஸ்ட் டிக்கெட், நியாயமான பார்க்கிங் கட்டணம், நல்ல குடிநீர், இருக்கை வசதியோடு திரையரங்குகளை அமைக்க செய்தால் மெல்ல மக்கள் மீண்டும் உள்ளே வர வாய்ப்பு.  ஏற்கனவே இவர்களின் அராஜகமான விலையினால் தியேட்டருக்கு வரும் வழக்கத்தையே மாற்றிக் கொண்ட நாற்பது ப்ளஸ் ரசிகர்களை இழந்தவர்கள். இன்றைய இண்டர்நெட் உலகில் பைரஸி, வெப் சீரீஸ், ஸ்ட்ரீமிங் வீடியோ என பல பொழுது போக்குகள் மக்களை அதிலும் முக்கியமாய் இளைஞர்களை ஆக்கிரமித்திருக்கும் வேலையில் அவர்களிடமிருக்கும் கொஞ்சம் நஞ்சம் பாக்கெட் மணியையும் பதம் பார்க்கும் விதத்தில் விலையேற்றம் இருக்கும் பட்சத்தில் அவர்களையும் இழக்கத்தான் போகிறார்கள் என்று தோன்றுகிறது.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

அனுகூல் – குறும்படம்

சத்யஜித்ரேவின் எழுத்தில் வெளிவந்த சிறுகதையை சுஜய் கோஷ் குறும்படமாக்கியிருக்கிறார். மாஸ்டரின் கை வண்ணம் கதைக் கருவிலும், அதில் வரும் வசனங்களிலும் தெரிகிறது.  தன்னை பார்த்துக் கொள்ள மனித உருவிலுள்ள ரோபாட்டை விலைக்கு வாங்கி வைத்துக் கொள்கிறார் ஸ்வரூப் சுக்லா. ரோபாட்டினால் வேலை வாய்ப்பு இழந்து, மக்கள் போராடிக் கொண்டிருக்க, ஸ்வரூப் சுக்லாவின் தம்பிக்கும் வேலை போய்விடுகிறது. அண்ணன் வீட்டில் ரோபாட் இருப்பதை பார்த்து கடுப்பாகிப் போய் அதை அடித்து உடைத்துவிடுகிறான். அதை சரி செய்ய வரும் ரோபாட் கம்பெனிக்காரி இனியொரு முறை இம்மாதிரி நடந்தால் ரோபாட் அதிக வோல்டேஜ் கரண்டை வெளிப்படுத்தி தன்னை தற்காத்துக் கொள்ளும் என்று சொல்லிவிட்டு செல்கிறாள். இதற்கிடையில் ஸ்வரூப் சுக்லாவுக்கும் ரோபாட்டினால் வேலை போக , அதன் பின்பு நடக்கும் கதை படு சுவாரஸ்யம். இந்த குறும்படத்தின் மிகப் பெரிய பலம் சத்யஜித்ரேவின் எழுத்தும் எதிர்காலத்தில் ரோபாட்டுகளால் ஏற்படப் போடும் பிரச்சனைகளையும் யூகித்த விதம் தான். ரோபாட்டுகளை வேலைக்கு வைக்கும் வீட்டின் முன் போராட வரும் கம்யூனிசவாதி. ஸ்வரப் சுக்லாவின் தம்பி கேரக்டர் என செம்ம இண்டர்ஸ்டிங் https://www.youtube.com/watch?v=J2mqIgdae5I&feature=youtu.be 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Suits -சீசன் 1

சூயிட்ஸ் ஒரு அமெரிக்க டிவீ சீரிஸ். 2011 இதன் முதல் சீசன் ஆரம்பித்தது. நியூயார்கில் உள்ள சட்ட நிறுவனத்தில் பணிபுரியும் இரண்டு வக்கீல்களை சுற்றி நடக்கும் கதை. மைக் ரோஸ் ஒரு ஸ்கூல் ட்ராப் அவுட். அதீத புத்திசாலி. நியாபகங்களில் அவன் ஒரு கம்ப்யூட்டர். தன் பாட்டியை பார்த்துக் கொள்வதற்காக நண்பனின் மரியூவான விநியோகிக்கும் வேலையை செய்து கொண்டே லா ஸ்கூலில் ஆள் மாறாட்டம் செய்து பரிட்சை எழுதி சம்பாதித்துக் கொண்டிருந்தவன். ஒரு நாள் போலீஸ் துரத்திலிடையே ஹார்வியின் இண்டர்வியூக்குள் நுழைந்து விட, அவனின் சட்ட அறிவைப் பார்த்து ஹார்வி அவனை தன்னுடய உதவியாளனாய் சேர்த்துக் கொள்கிறான். அவன் சட்டம் படிக்கவில்லை என்பது தெரிந்தும் அவனை வைத்துக் கொள்கிறான். ஹார்வியின் ஈவு இரக்கமற்ற ஆட்டிட்டியூட், மைக் ரோஸின் இன்னொசென்ஸ் கலந்து புத்திசாலித்தனம் இரண்டும் சேர்ந்து பல வெற்றிகளை தேடிக் கொண்டுக்கிறது. அவர்களது நிறுவனத்திற்கு. ஹார்விக்கு மைக்கின் உண்மை நிலையை வெளியே தெரியாம பார்த்துக் கொள்ள வேண்டிய கட்டாயம் வேறு.

கிட்டத்தட்ட நம்ம கணேஷ் வசந்தை இங்கிலீஷில் பேசி பார்த்தார் போல இருக்கிறது. என்ன வசந்த் போல மைக் செக்ஸ் ஜோக்ஸ் சொல்வதில்லையே தவிர எல்லா டகல்பாஜி வேலைகளையும் செய்கிறார். இந்த தொடரின் முக்கியமான அம்சம் ஸ்க்ரீன் ரைட்டிங். ஒவ்வொரு எபிசோடும் ஒவ்வொரு கேஸ். சுவாரஸ்ய கதை சொல்லலும், மிக சிறந்த நடிப்பும் வசனங்களும் நம்மை அடுத்தடுத்த எபிசோடுகளுக்கு கடத்தி செல்கிறது.

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

கந்துவட்டிதான் தமிழ் சினிமாவை இயக்குகிறதா? -9

முதல் வாய்ப்பு… அதுவும் பெரிய நிறுவனம், நடிகர் என்று  ஆரம்பித்துவிட்டு அது தடைப்பட்டு நின்று போனால் அந்த இயக்குனரின் வாழ்க்கை மிகப் பெரிய் கேள்விக்குறியாகிவிடும். நண்பர் ஒருவரின் வாழ்க்கை அப்படி மாறிய கதை தான் இது. பிரபல இயக்குனரிடம் உதவியாளராய் நான்கைந்து வருடம் பயணம். எல்லாம் சிறப்பாய் போய்க் கொண்டிருக்க, ஒரு நாள் அன்றைய சிறு பட்ஜெட் படங்களின் நட்சத்திர தயாரிப்பாளரிடம் கதை சொல்ல வாய்ப்பு இருக்கிறது என்று தெரிய வர, பெரும் முயற்சி செய்து அவரின் சந்திப்புக்கு ஏற்பாடாகிறது.

அந்த நாளுக்காக காத்திருந்தது வீண் போகவில்லை. நட்சத்திர தயாரிப்பாளருக்கு நண்பர் கதை சொன்னவிதம் மிகவும் பிடித்துவிட, “இந்தாபிடி” என்று ஒரு நல்ல தொகைக்கு அட்வான்ஸ் செக் வாங்கியாகிவிட்டது. எங்கள் எல்லோருக்கும் மகிழ்ச்சி. நண்பனின் முதல் பயணமே மாபெரும் வெற்றித் தயாரிப்பாளருடன் எனும் போது நண்பனின் வெற்றி உறுதி என்கிற நம்பிக்கை. நண்பன் கதையை இன்னும் மெருகேற்ற விழையளானான்.

அடுத்த கட்டமாய் தயாரிப்பாளர் அவனை அழைத்து ஒரு பெரிய அதிர்ச்சியைக் கொடுத்தார். ‘இன்ப அதிர்ச்சி” தான் என்றாலும் அதை அவன் எதிர்ப்பாக்கவில்லை. இன்றைய மாஸ் முதல் நிலை நடிகர். அன்றைக்கு நல்ல ஃபீல் குட் படங்களில் நடித்து வியாபாரம் ஆகக்கூடிய நிலையில் இருந்தவர். அவரிடம் சென்று கதை சொல்லச் சொல்லி அனுப்பி வைத்தார். நண்பருக்கு லேசாய் பயம் வந்தது. ஏனென்றால் அது நாள் வரை அவரது தந்தைதான் கதை கேட்டு வந்தார். திடீரென இவரிடம் போய் கதை சொல்லச் சொன்னத காரணம் புரியமால் லேசான பதட்டத்தோடுதான் சென்றார். நடிகரோ, இவரை சிறப்பாய் வரவேற்று மிகவும் ஆற அமர உட்கார வைத்து கதை கேட்டார். காட்சிகளுக்கிடையே ஆன விளக்கங்கள், வசனங்கள் என எல்லாவற்றையும் டீட்டெயிலாய்  கேட்டறிந்தார். மிகவும் ஆர்வமானார். கதையை முழுவதும் கேட்ட மாத்திரத்தில் பிடித்திருக்கிறது இல்லை என்பதை உடனே சொல்லாமல் தம்மடிக்க போய்விட்டார். நண்பருக்கோ பதட்டம் அதிகமாகிவிட்டது. அரை மணி நேரத்துக்கு பிறகு வந்தவர் நண்பரை அழைத்து, கதை பிடித்திருப்பதாகவும், தயாரிப்பாளரிடம் தான் பேசுவதாகவும் சொல்லிவிட்டு,  க்ளைமேக்ஸில் மட்டுமே மாறுதல் தேவை என்று ஒரு இக்கு வைத்திருக்கிறார். 

நண்பருக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை. ஏனென்றால் க்ளைமேக்ஸுக்காகதான் அனைவருமே படத்தின் கதை பிடித்திருப்பதாய் சொல்கிறார்கள் என்பது அவரது நம்பிக்கை. “கதை உங்களுக்கு ஓகேன்னா. சார் கிட்ட சொல்லிருங்க. ஆனா நீங்க எனக்கு ஒரு உதவி செய்யணும்.” என்று விண்ணப்பம் வைத்திருக்கிறான் நடிகரிடம்.. அதாவது தயாரிப்பாளருக்கு க்ளைமேக்ஸ் மிகவும் பிடித்தமானதாக இருப்பதால்.. ஒரிரு நாளில் ரெண்டொரு க்ளைமேக்ஸுகளை தயார் செய்து கொண்டு, அவரிடம் இதைப் பற்றி பேசும் வரை அமைதிகாக்க வேண்டுமென்று வேண்டுகோள் வைத்து விட்டு வந்துவிட்டதாய் எங்களீடம் சொன்ன போது “ஏண்டா.. தயாரிப்பாளர் தானே அனுப்பினாரு. அவரிடம் சொல்லாமல் இப்படி ஏன் முடிவெடுத்தாய்? “ என்று கேட்டபோது. “நல்ல நடிகர், தயாரிப்பாளர் காம்பினேஷன் ஒரு புதுமுக இயக்குனருக்கு கிடைப்பது என்பது சாதாரணமானதல்ல. அங்கே இங்கே சரிக்கட்டித்தான் ப்ராஜெக்டை ஆரம்பிக்க வேண்டும் . நடிகர் அட்வான்ஸ் வாங்கி டேட் கொடுத்துட்டா, தயாரிப்பாளருக்காகவாவது செய்தே தான் ஆகணும். இல்லாட்டி இவ்வளவு பெரிய தயாரிப்பாள்ர் படத்திலிருந்து வெளியேறினால் அவருக்குத்தான் ப்ரச்சனை “என்றான் எனக்கும் சரியென்றே பட்டது.

நாயகன் நண்பரிடம் வாக்கு கொடுத்தது போல, தயாரிப்பாளரிடம் க்ளைமேக்ஸ் பற்றி பேசாமல், ஓகே சொல்லிவிட, அட்வான்ஸ் வாங்கியாகிவிட்டது. தயாரிப்பாளர் மற்ற டெக்ச்னீஷியன்களுக்கு எல்லாம் அட்வான்ஸ் கொடுத்து சூட்டிங் தேதியை பிக்ஸ் செய்ய ஆர்மபிக்க, நண்பர் நடிகரிடம் வேறு க்ளைமேக்ஸ் சொல்வதாய் சொன்னதையே மறந்து போனார். நடிகர் மறக்க வில்லை. நண்பருக்கு போன் போட்டு என்ன ஆச்சுங்க க்ளை மேக்ஸ்? என்று கேட்க, நேரில் வருதாய் சொல்லிவிட்டு, தயாரிப்பாளரிடம் போய் “இப்ப ஹீரோ திடீர்னு க்ளைமேக்ஸ மாத்த சொல்லுறாரு” என்பது போல தயாரிப்பாளரிடம் சொன்னவுடன். “இதான் க்ளைமேக்ஸ், தயாரிப்பாளர் இதான் வேணும்டாரு” என்று சொல்லச் சொல்லி அனுப்ப, நடிகரிடம் போனார் நண்பர்.

வழக்கம் போல நல்ல வரவேற்பு. ”என்ன முடிவு பண்ணியிருக்கீங்க?” என்று நடிகர் ஆர்வமாய் கேட்க, தயாரிப்பாளரின் வாய்ஸ் மீதான நம்பிக்கை மிகவும் அதிகமாக இருக்கிற தற்போதைய நிலையை சாதகமாய் பயன்படுத்த எண்ணி “ அதே பழைய க்ளைமேக்ஸ் தான் சார்..” என்றார் நண்பர்.

“அன்னைக்கு மாத்துறேன்னு சொன்னீங்க? “

”ப்ரோடியூசர் மாத்த வேணாம்ண்டாரு..” கொஞ்சம் அழுத்தமான் குரலில் நண்பன்.

நடிகர் ஏதும் பேசவில்லை. “ ஓகே.. நீங்க கிள்மபுங்க.. நான் தயாரிப்பாளரிடம் பேசிக் கொள்கிறேன் ‘ என்று சொல்லிவிட்டு, தயாரிப்பாளரிடம் பேசியிருகிறார். படத்தில் நடிக்க விருப்பமில்லயென்றும், அட்வான்ஸ் பணத்தையும் திரும்பக் கொடுத்தனுப்பியிருந்தார். தயாரிப்பாளரிடம் அவர் சொன்ன காரணம். உங்க டைரக்டர் உங்க கிட்ட சொன்ன கதை ஒண்ணு. என் கிட்ட சொன்னது ஒண்ணு. ஸோ.. அவர் கிட்ட நீங்க தயாரிபாளர்கிட்ட சொல்லிட்டீங்களான்னு கேட்டதுக்கு அவர் பதில் சொன்ன விதமும் எனக்கு பிடிக்கலை. இப்படி ஆர்மபத்துலேயே நேர்மையில்லாத இருந்தா என்னால ட்ராவல் பண்ண முடியாது” என்று சொல்லிவிட, தயாரிப்பாளர் வளர்ந்து வரும் சூப்பர் ஸ்டார் நடிகரை பகைத்துக் கொள்ள முடியாமல், படத்தை ட்ராப் செய்துவிட்டு, அதே நடிகரின் கால்ஷீட்டை வைத்து பின்னாளில் பெரிய படமெடுத்து பெரும் வெற்றியைக் கொடுத்தார். ஆனால் அன்றைக்கு பின்னால பாத்துக்கலாம்னு ப்ளான் போட்ட நண்பன் இன்று வரை படம் எடுக்கவில்லை. வாய்ப்பு தேடிக் கொண்டேயிருக்கிறான். 15வருடங்களுக்கு மேல் ஆகிவிட்டது.