நீ தானே என் பொன்வசந்தம்.

 விண்ணைத்தாண்டி வருவாயாவிற்கு பிறகு கெளதம் வாசுதேவ் மேனனின் இயக்கத்தில் பெரும் எதிர்ப்பார்ப்பை ஏற்படுத்தியிருந்த படம். அதற்கு முக்கிய காரணம், இளையராஜாவின் இசை. பாடல்கள் வெளியாகி கிட்டத்தட்ட ரெண்டு மாதங்களுக்கு மேல் இருந்தாலும் இன்றும் இசை ரசிகர்களிடையே இப்பட பாடல்களைப் பற்றி சர்ச்சை ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது என்றால் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.

வருண், நித்யாவின் காஃப் லவ், அடலசண்ட் லவ், காலேஜ் லவ், கொஞ்சம் மெச்சூர்டான லவ் என நான்கு பாகங்களாய் கதை விரிகிறது. ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் ஒவ்வோர் ப்ரச்சனை காரணமாய் இருவரும் பிரிகிறார்கள். குட்டிக் குட்டி ஈகோவினால். வளர்ந்து மெச்சூர்டான பிறகு பிரிந்தவர்கள் மீண்டும் ஒன்று சேர்ந்தார்களா இல்லையா என்பதுதான் கதை.

வருணாக ஜீவா, நித்யாவாக சமந்தா. இரண்டு பேரின் இளைக்காலம் முதல் மெச்சூர்டான காலம் வரையிலான நடிப்பு மிக இயல்பு. படத்தின் முதல் காட்சியிலேயே காலேஜ் கல்சுரலில் நித்யாவைப் பார்த்த மாத்திரத்தில் மீண்டும் பழைய நட்பை புதுப்பிக்க, நீதானே எந்தன் பொன்வசந்தம் பாடலைப் பாட, ஜீவாவை கவனிக்காத மாதிரி வெட்கமும், பெருமிதமுமாய் கண்கள் அலைபாய, இடது பக்கம் சிரிக்காமல் சிரித்து, கொஞ்சம் கண்கள் லேசாய் சிரிக்கும் சமந்தாவை பார்தால் நமக்கும் ஜீவாவிடம் வரும் ஜுரம் பற்றிக் கொள்ளும்.அவ்வளவு க்யூட். இரண்டு பேருக்குமிடையேயான டயலாக்குகள் வெட்கப் பார்வைகள், நண்பர்களிடையே இருக்கும் நெருக்கம் என்று எல்லாமே இன்றைய மிடில் க்ளாஸ், மற்றும் உயர்வகுப்பு ஆண், பெண்களின் நிலையை அழகாய் வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.

படத்தின் பெரிய பலம் சந்தானம். அவர் ஆங்கிலம் பேசுவது கொஞ்சம் ஹார்டாக இருந்தாலும் முதல் பாதி முழுவதும் நம்மை கலகலப்பாக கொண்டு போக உதவுகிறார். 

ஓம்பிரகாஷ், எம்.எஸ்.பிரபு, எஸ்.ஆர்.கதிர் ஆகியோரின் ஒளிப்பதிவு இக்கதைக்கு வலு சேர்க்கும் விதமாகவே அமைந்திருக்கிறது. முக்கியமாய் ஜீவாவும், சமந்தாவும் பிரியும் இடத்தில் ஜிம்மி ஜிப்பில் ஒரே ஷாட்டில் அவ்வளவு பெரிய காட்சியை படமாக்கியிருக்கும் விதம் அட்டகாசம். ஆண்டனியின் எடிட்டிங் வழக்கம் போல் பத்து செகண்ட் ஜம்ப் இல்லாமல் மெதுவாக, அழகாக எடிட் செய்திருக்கிறார். படத்தில் பலம் என்று சொல்லப் போனால் இளையாராவின் பாடல்கள் என்று சொன்னாலும், பின்னணியிசையில் கொஞ்சம் பழைய வாடை அடிக்கத்தான் செய்கிறது. எனக்கென்னவோ இப்படத்திற்கு ஏ.ஆர்.ரஹ்மான் இருந்திருந்தால் ஒரு பெப் கிடைத்திருக்குமோ என்ற எண்ணம் வரத்தான் செய்கிறது. ராஜாவின் வெறிபிடித்த ரசிகனாய் இருந்தும் இது எனக்கு தோன்றுவது ஆச்சர்யமாக இருக்கிறது.

எங்கே விண்ணைத்தாண்டி வருவாயோ படத்தின் பாதிப்பு வந்துவிடுமோ என்று பயந்தபடியே கெளதம் படம் முழுக்க வேலை செய்திருக்கிறார் என்று தெரிகிறது.ஆனால் அதை மீறி இருவரிடையே ஏற்படும் ஈகோ சண்டைகளுக்கான காரணங்கள் எட்டு வயதில் காட்டும் போது சொல்லும் காட்சி கூட ஓகே.. ஆனால் அதே பள்ளியில் படிக்கும் காட்சியிலும், பின்னர் காலேஜ் படிக்கும் போது பிரியும் காட்சியிலும் டெப்தே இல்லாததால் என்ன இதுக்காக சண்டைப் போட்டுக்கிறாங்க? என்ற கேள்வி நமக்குள் எழுந்து கொண்டே இருக்கிறது. ஜீவா தன் குடும்ப நிலையைச் சொல்லியிருந்தால் எந்த ஒரு காதலியும் புரிந்து கொள்வாள் அப்படியிருக்க, ஜீவா அவரிடம் ஏதும் சொல்லாமல் சண்டைப் போட்டுக் கொண்டு பிரிவதும். மூன்று ஆண்டுகள் கழித்து தன் குடும்ப ப்ரச்சனைகளை எல்லாம் முடித்துவிட்டு, சாவகாசமாய் சமந்தாவைத் தேடி அலைகிற படியால் நமக்குள் எந்த விதமான உணர்வுகளும் எழ மாட்டேன் என்கிறது. அதே சமந்தா ஆஸ்திரேலியாவுக்கு போவதாய் சொல்லிவிட்டு போகும் போது ஜீவா சமந்தா இல்லாமல் புலம்புவது நமக்கும் லேசாய் உணருகிற போது சமந்தாவின் பிரிவுக்கு சரியான காரணம் வைத்திருக்க வேண்டும். க்ளைமாக்சில் ஜீவாவின் ரிஷப்சஷனுக்கு வந்துவிட்டு ராத்திரி முழுவதும் இருவரும் சேர்ந்து சுற்றிய இடங்களில் சுற்றி பேசும் இடங்கள் க்யூட்.

ஆனால் ஜீவாவின்  வீட்டில் போய் சமந்தா பேசும் காட்சிகள் திரும்பத் திரும்ப ஒரே காட்சியை பார்த்த பீலிங்கில் கொட்டாவியை தவிர்க்க முடியவில்லை. இளையராஜாவின் பாடல்களையே ஆர்.ஆராய் ஆங்காங்கே பயன்படுத்தியிருப்பது புத்திசாலித்தனம். பட் கெளதமின் மற்ற படங்களில் இருக்கும் இசை ஆளுமை இப்படத்தில் மிஸ்ஸிங் என்றே சொல்ல வேண்டும். குட்டிக் குட்டியாய் சில பல சந்தோஷ, சுவாரஸ்ய நிகழ்வுகள் இருந்தாலும்,  நீண்ட நேரம் பார்பதாக உணர வைக்கக்கூடிய முதல் பாதியும், குழப்பமான இம்பாக்ட் இல்லாத க்ளைமாஸும்,  மனதை நெகிழ வைக்ககூடிய, காதலின் வலியை உணரக்கூடிய காட்சிகள் மிஸ்ஸிங் என்பதால் சுத்தமாய் ஒட்டவேயில்லை.

கும்கி

கேபிள் சங்கர்