வம்சம்.

வழக்கம் போல இரண்டு ஊர்காரன் பகை. மறவனுங்க எல்லாரும் வீரனுங்க. அந்த தலைகட்டு, இந்த தலைகட்டு என்று பில்டப். தலைக்கட்டு பஞ்சாயத்து என்று சாதாரண லைன் தான். ஆனால் அதை கொடுத்திருக்கும் விதத்தில் தான் பாண்டிராஜ் நிற்கிறார்.

போலீஸ் ஸ்டேஷனில் இன்ஸ்பெக்டரும், கான்ஸ்டபிளும் பேசிக் கொள்கிறார்கள். திருவிழாவுக்கு பாதுகாப்பு பலமாக போட வேண்டும் என்று.. ஏன் அவ்வளவு முக்கியம் என்று கேட்க, கொஞ்சம், கொஞ்சமாய் களம் விரிக்கப்படுகிறது. திருவிழாவும், அதை வைத்து அங்கு வருடா வருடம் நடக்கும் கொலைகளையும், அப்படி கொலை செய்வதற்கான காரணம். அப்படி செத்தவர்களுக்கு கிடைக்கும் மரியாதை என்று களம் மெல்ல அன்போல்ட் செய்யப்பட்ட பிறகு.. திருவிழாவுக்கு போகிறது காட்சி.. ஒவ்வொரு தலைக்கட்டுக்கும் மரியாதை செய்யப்பட, அங்கே கடைசியாய் தன் தலைமுறைக்கே ஒத்தையாய் இருக்கும் அருள்நிதி வர, க்ராஸ் செய்யும் போது வில்லன் ஜெயப்ரகாஷ்.. “டேய்.. இந்த திருவிழாவுக்குள்ளே.. கருவறுத்திரணூம்”என்று சொன்னதும். சும்மா பக்கென பத்திக்குது.
எங்கப்பன் சாவுறதுக்குள்ள உன் கையை எடுத்துட்டு வர சொன்னாரு.. என்று அருள்நிதியின் கையை வெட்ட சாவகாசமாய் வந்து நிற்க.. அவன் அம்மா.. ஓடு மாமாகிட்ட ஓடு என்றதும் சும்மா பதற, பதற, ஓடுவதில் இன்னும் கொஞ்சம் நிமிர்ந்து உட்கார வைக்க, இடைவேளை வரை வம்சம் அம்சம்தான்.

அருள்நிதிக்கு இது முதல் படம். நேற்று தியேட்டரில் லட்டெல்லாம் கொடுத்து வரவேற்றார்கள். முகத்தில் பெரியதாய் எமோஷன் தெரியாவிட்டாலும். காதல் காட்சிகளை விட சண்டைக் காட்சிகளில் செம வேகம். பிக்கப் ஆயிருவாரு போல.. ஓங்கு தாங்காக வளர்ந்திருந்தாலும், முகத்தில் ஒரு இன்னொசென்ஸ் இருப்பது இந்த கேரக்டருக்கு நன்றாக அமைந்திருக்கிறது. முக்கியமாய் காதல் காட்சிகளில். “அசினை” அருளும், சுனைனாவும், மாற்றி மாற்றி தூதுவிட்டுக் கொள்ளும் இடங்கள் இளமை.

சுனைனா.. நிச்சயமாய் இவர் இது வரை நடித்த படஙளில் இவர் நான் நடித்தேன் என்று பெருமைப்பட்டு கொள்ளலாம். அறிமுக காட்சியிலிருந்து, கதைக்கு திருப்பமான முக்கிய காட்சிவரை, இவரது கேரக்டரைஷேஷன் அருமையானது. ஜெயப்ப்ராகாஷின் மீது சாணி கரைத்து ஊற்றிவிட்டு, இவர் பேசும் சீன்.. அட்டகாசம்.
சீனிக்கண்ணுவாக ஜெயப்பிரகாஷ்.. மனிதர் பாடிலேங்குவேஜிலும், டயலாக் டெலிவரியிலுமே பாதி பில்டப்பை கொடுத்துவிட,கேரக்டரும் அதற்கு மேலும் துணையிருக்க. மனிதர் பின்னி பெடலெடுத்திருக்கிறார். மற்ற காட்சிகளில் எல்லாம் அவர் நடித்திருந்ததை விட எனக்கு பிடித்த காட்சி, கொலை செய்ய ஆளை அனுப்பிவிட்டு, அது முடிந்ததும், சாராயத்தை ஒரே மடக்கில் போதையில் குடித்துவிட்டு, “என்னை இப்படி சாராயமும், பன்னிக்கறியும் சாப்பிட வச்சிட்டியே” என்று போதையில் உச்சத்தில் பேசும் காட்சி. சூப்பர். சின்ன காட்சிதான்..
படம் நெடுக..பல சின்ன, பெரிய கேரக்டர்கள். கஞ்சா கருப்பு, சுனைனாவின் தங்கை, அந்த கால் நரம்பு அறுக்கப்படும் ஆள், கிஷோர்குமார், அருள்நிதியின் மாமா, என்று பல கேரக்டர்கள் மனதில் நிற்க வைத்திருக்கிறார் இயக்குனர்.

மகேஷ் முத்துசாமியின் ஒளீப்பதிவில் ஆரம்ப திருவிழா காட்சிகளீலும், சண்டைக் காட்சிகளிலும்,சும்மா புகுந்து விளையாடியிருக்கிறார். அதிலும் ஆரம்ப திருவிழா காட்சிகளில், இயக்குனர், ஒளிப்பதிவாளர், இசையமைப்பாளர், எடிட்டர் என்று அனைவருமே தங்கள் திறமையை காட்டியிருக்கிறார்கள். தாஜ்நூரின் இசையில் பாடல்கள் பெரிதாய்  மனதை கவரவில்லை. ஆனால் பின்னணியிசையில் சரியான ரிசல்டை கொடுத்திருக்கிறார்.

பசங்க பாண்டியராஜ் படம் என்ற எதிர்பார்ப்பை தக்கவைத்துக் கொள்ளவும், அருள்நிதியை முன் வைத்து எடுக்க வேண்டிய தால் செய்ய வேண்டிய காம்ப்ரமைஸையும் சரியான அளவில் கலந்து கொடுத்திருக்கிறார்.  கத்தாழை கத்தி, கிராமத்து சாங்கியம், சாராயம் பன்னிக்கறி மேட்டர், தலைக்கட்டு கந்தாயங்கள், இடிவிழுந்தால் பேசப்படும் மூடநம்பிக்கைகள், என்று பட நெடுக நிறைய தகவல்களை அப்படியே தூவிக் கொண்டு சென்றிருக்கிறார்.  பொட்டானிக்கல் பெயர்களை வைத்து அமைக்கப்பட்ட காதல் காட்சி இளமையோ இளமை. இயக்குனருக்கு செல் போன் மீது என்ன காதலோ..? பசஙக போலவே படம் முழுக்க ஆளாளுக்கு செல் போன் ரிங்டோன், சிக்னல்களை வைத்து ஒரு குதூகல கொண்டாட்டமே நடத்தியிருக்கிறார். நேட்டிவிட்டியும், கிராமத்து சடங்குகளுமாய் ஓடும்,  இடைவேளை வரை பரபரவென போகும் திரைக்கதையில் அதன் பின் கொஞ்சம்  சூடு குறைந்தே போய்விடுகிறது.

அதன் பிறகு அருள்நிதிக்கான காட்சிகளை வைக்க முயன்றிருப்பதால் சூடு குறையவே செய்கிறது. சுனைனாவின் கேரக்டரை அவ்வளவு தூக்கி நிறுத்திவிட்டு திடீரென அவர் சீனிக்கண்ணுவை அருள் நிதி எதிர்பதற்காக அவரே ஆள் வைத்து வெட்டிவிட்டு, அருள் தான் வெட்டினார் என்றவரை ஏற்றிவிட்டுவிட்டு அம்போ என்று விட்டுவிட்டார். அதே போல் க்ளைமாக்ஸ் திருவிழா காட்சியும், ஒவ்வொரு நாளும் அருள் அவர்களிடம் மாட்டாமல் இருப்பது. ட்ராய் படத்தை ஞாபகப்படுத்துவது  போல காத்திருந்து ஒத்தைக்கு ஒத்தை சண்டை போட்டு ஜெயிப்பது எல்லாம்.. கமர்சியல் சினிமா.. படம் பூராவும் தேவர், மறவர் வீரர் என்று உசுப்பேத்திக் கொண்டே இம்மாதிரி சண்டை போடுவது  பின்பு தவறு.. என்று சொல்லியிருப்பது பாராட்டுக்குரியது. எனிவே அடுத்த ஹிட்டை கொடுத்த பாண்டிராஜுக்கு பாராட்டுக்கள்.

வம்சம்- வளரும்.

கேபிள் சங்கர்